นาเดียร์เดินเข้ามาในบ้านที่เธอจากไปเกือบสี่เดือน ร่างบางเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น ก็เห็นว่าแม่ตัวเองกำลังเดินไปเดินมาเป็นหนูติดจั่นอยู่ในนั้น
“แม่”
“เดียร์ เป็นไงบ้างลูก” คนเป็นแม่เมื่อเห็นลูกสาวก็รีบปรี่เข้ามาหาทันทีด้วยความดีใจและโล่งใจ เพราะคิดว่ายังไงนาเดียร์ก็ต้องจัดการเรื่องเงินให้นางได้อยู่แล้ว นาเดียร์เปิดกระเป๋าสะพาย หยิบซองเอกสารที่เธอได้มาจากเสี่ยให้มารดา
“นี่เงิน” รีบคว้าเอาซองมาเปิดออกดู เมื่อเห็นเงินที่อยู่ในซองก็คว้าตัวบุตรสาวเข้าไปกอดด้วยความดีใจ
“ขอบใจมากๆ นะลูก ขอบใจมากจริงๆ” นาเดียร์ก็พูดไม่ออก ไม่รู้จะเอ่ยอะไรออกมา จะไม่ช่วยก็ไม่ได้ ในเมื่อนี่คือบุพการีผู้ให้กำเนิดและเลี้ยงดูเธอมาจนโต
“แม่ แม่เลิกได้ไหม เสี่ยออกปากมาแล้วนะ ว่าถ้ามีครั้งต่อไปเสี่ยจะไม่ช่วยเราแล้วนะแม่” ขจีผละบุตรสาวออกห่าง
“ได้ แม่จะเลิกแล้ว แม่จะไม่ยุ่งกับมันแล้ว”
“จริงๆ นะแม่ แม่อย่าโกหกหนูนะ หนู
