หลงสวาทเด็กขัดดอก

เด็กขัดดอก

นาเดียร์เมื่อยขบรวดร้าวไปทั้งตัว เหมือนตัวเองไปออกรบมา แต่จะว่าไปก็เหมือนออกรบจริงๆ นั่นแหละ เพราะค่ำคืนที่ผ่านมาเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าครั้งสุดท้ายจบลงตรงไหน และเวลากี่โมง

เพราะภาพสุดท้ายที่จำได้ คือเธอถูกพาเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำแต่กว่าจะได้อาบน้ำก็เล่นเอาซะแข่งขาอ่อนแรง ยืนกอดร่างกำยำที่ผลักเธอชิดผนังห้องน้ำ และยกขาเธอพาดบนแขนแกร่ง กระหน้ำกายแกร่งเข้าสู่เธอจนแทบทรุดลงกับพื้น จนต้องโอบกอดร่างสูงไว้แน่น

และหลังจากนั้นเธอก็รับรู้ได้ว่าร่างกายตัวเองเสร็จสม พร้อมกับเสียงร้องครางของเสี่ยเสือที่ดังอยู่ข้างหู และภาพทุกอย่างก็ตัดไป

เธอรู้แล้วว่าทำไมผู้หญิงทุกคนถึงอย่างเสนอตัวให้เสี่ยเสือมากนัก และยังอยากร่วมรักกับเสี่ยเป็นรอบที่สอง เพราะเสี่ยเร่าร้อน ดุดัน และเอามันอย่างนี้นี่เอง แม้แต่เธอเพิ่งจะมีประสบการณ์กับเสี่ยครั้งเรก แต่เสี่ยก็ยังไม่ออมแรงให้เธอบ้างเลย ยังโหมกระหน่ำใส่เธอไม่ยั้ง

“บ้าจริง คนอะไรแรงเยอะชะมัด”

เมื่อจัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อย นาเดียร์ก็รีบเดินมายังห้องครัว แม้จะรู้สึกขัดเคืองและยังรู้สึกว่าส่วนนั้นของเธอเหมือนจะบอบช้ำพอสมควร ทว่าหญิงสาวก็พยายามเดินให้เป็นปกติที่สุด

“สวัสดีค่ะพี่แก้ว ขอโทษด้วยนะคะเดียร์มาช้า” เมื่อมาถึงก็รีบขอโทษขอโพยแก้วออกไป เพราะเมื่อวานหญิงสาวสัญญากับแก้วไว้ว่าจะตื่นแต่เช้าและเข้ามาช่วยงานในครัว แต่ดูสิ ตอนนี้เวลาเกือบเจ็ดโมงครึ่งแล้วเธอเพิ่งจะมาถึง

แก้วหันมามองสำรวจนาเดียร์ เมื่อเห็นรอยช้ำาที่โผล่ออกมาจากคอเสื้อก็พอจะเข้าใจว่าเมื่อคืนเสี่ยคงเช็กของจนดึกดื่น นาเดียร์ถึงได้ตื่นสายแบบนี้ แต่นี่ก็นับว่าเช้าแล้วนะ ถ้าเทียบกับผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาขัดดอกที่นี่ เพราะผู้หญิงก่อนหน้าตะวันตรงศีรษะยังไม่อยากจะตื่นขึ้นมาเลย พอตื่นขึ้นมาก็เรียกใช้ราวกับตัวเองคือเจ้าของบ้าน

“อืม ไม่เป็นไร เดี๋ยวเอาข้าวต้มไปวางที่โต๊ะไป อีกเดี๋ยวเสี่ยคงลงมาแล้ว” คำว่าเสี่ยที่แก้วเอ่ยออกมาทำให้นาเดียร์ใจเต้นแรงอย่างเลี่ยงไม่ได้ การเจอหน้ากันวันนี้มันทำให้เธอรู้สึกประหม่าขึ้นมาชอบกล หากเป็นไปได้ไม่อยากเจอด้วยซ้ำ เพราะไม่รู้จะทำหน้ายังไงเมื่อเจอกัน

อีกอย่างเมื่อคืนเสี่ยก็แอบหนีเธอกลับมานอนที่ห้องตัวเอง ทั้งที่ก่อนจะหลับเธอยังได้ยินเสียงเสี่ยพูดอะไรสักอย่างข้างหู และรู้สึกเหมือนตัวเองถูกกอดไว้ด้วยซ้ำ หรือว่านั่นคือความฝันกันนะ

“เดียร์! คิดอะไรอยู่รีบยกไปเร็ว” คนถูกเรียกสะดุ้ง

“ค่ะ” รนลานเข้ามายกถาดข้าวต้มกับแก้วน้ำ เดินออกมาจากห้องครัว เมื่อเลี้ยวออกมาจากขอบประตู นาเดียร์ก็ชะงักชกไป เมื่อคนที่เธอยังไม่พร้อมจะเจอหน้านั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารเรียบร้อย และยังมองมาที่เธอด้วยซ้ำ มือที่ถือถาดอาหารก็เผลอกำแน่น เมื่อเผลอไปสบตาคมคู่นั้นเข้า

“อ้าว! เดียร์ ทำไมไม่เอาข้าวไปเสิร์ฟให้เสี่ยล่ะ เรานี่จริงๆ เลยนะ” แก้วที่เดินถือแก้วกาแฟตามหลังมาก็ดุเข้าให้ เดินผ่านนาเดียร์ไป

ชามข้าวต้มถูกวางลงตรงหน้าด้วยฝีมือของแก้วที่ยกไปเสิร์ฟให้ นาเดียร์ก็แค่ยืนเฉยๆ ถือถาดให้แค่นั้น นับว่าโชคดีที่เธอไม่ได้ยกชามนั้น ไม่อย่างนั้นอาจจะเผลอทำคว่ำใส่เสี่ยก็เป็นได้

“เสี่ยต้องการอะไรเพิ่มไหมคะ” แก้วเอ่ยถามหลังจากเตรียมทุกอย่างเรียบร้อย ใบหน้าคมส่ายไปมา จับช้อนคนข้าวต้มในถ้วยช้าๆ

“หายาให้กินด้วยทั้งฉุกเฉินและแบบประจำ” นาเดียร์เผลอเงยหน้าขึ้นมองเสี่ยเสือ ความร้อนไหลวนมาที่แก้มเนียนทั้งสองข้าง รีบก้มหน้างุดมองพื้นตามเดิม

“ได้ค่ะเสี่ย...ไป” หันมาเรียกนาเดียร์ให้กลับเข้าไปในห้องครัว หญิงสาวจึงหมุนตัวเดินตามแก้วไป

“เดี๋ยวตอนเที่ยงเอาอาหารขึ้นไปให้ฉันบนห้องทำงานด้วยนะ” เสียงที่ดังตามหลังมาทำให้นาเดียร์ชะงักกัก หมุนตัวกลับมามองคนออกคำสั่งอย่างเลี่ยงไม่ได้ พลางมองไปรอบๆ ก็พบว่ามีเธอคนเดียว

“ฉันบอกเธอนั่นแหละ”

“ได้ค่ะ” รีบหมุนตัวเดินกลับเข้าไปในห้องครัว และก็เห็นว่าแก้วตักข้าวต้มมาวางไว้ที่โต๊ะรอเรียบร้อยแล้ว

“กินซะจะได้กินยา”

“ขอบคุณค่ะ...พี่แก้วคะ เมื่อกี้เสี่ยบอกว่าจะทานอาหารกลางวันที่ห้องทำงานนะคะ”

“อืม ให้เธอยกขึ้นไปให้ใช่ไหม” นาเดียร์พยักหน้ารับ รู้สึกว่าแก้วจะรู้ใจเสี่ยมากจริงๆ แม้กระทั่งยาพวกนี้ที่วางอยู่บนโต๊ะรอเธอก็เตรียมพร้อม

“พี่แก้ว เดียร์ขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ” แก้วถือชามข้าวต้มเดินมานั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม

“ถ้าสิ่งที่เธออยากรู้ไม่มากเกินไป ฉันตอบได้ก็จะตอบ”

“มีผู้หญิงมาขัดดอกกับเสี่ยบ่อยเหรอคะ ทำไมพี่แก้วถึงเตรียมพร้อมและรู้ใจเสี่ยแบบนี้”

“เมื่อก่อนอะเยอะ แต่เดี๋ยวนี้ไม่แล้ว เพราะผู้หญิงพวกนั้นน่ารำคาญ เอาแต่จะผลาญเงิน อยากเป็นเจ้าของเสี่ย ทำให้ที่บ้านวุ่นวายไปหมด เสี่ยก็เลยไม่รับแล้ว และก็มีเธอนี่แหละที่เสี่ยรับเข้ามา...รู้ใช่ไหมว่าการเป็นผู้หญิงขัดดอกต้องทำตัวยังไง ผู้หญิงขัดดอก ไม่ใช่เมีย เพราะฉะนั้นไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเสี่ยทั้งนั้น ทั้งทางหัวใจและร่างกาย เพราะคนที่เอาใจลงไปเล่นในเกมนี้สุดท้ายก็เจ็บเองทั้งนั้น...อย่าคิดหัวหมอปล่อยให้ตัวเองท้องเพื่อหวังจะจับ เพราะมันไม่มีประโยชน์เสี่ยเขารู้ทัน ยาคุมนี่ก็กินซะ แล้วเดี๋ยวกินเสร็จฉันจะพาออกไปฉีดยาคุม จำเอาไว้นะ ว่าถ้าอยากอยู่อย่างสุขสบาย ไม่ต้องทำงานงกๆ ก็จงอยู่ในที่ที่เสี่ยจัดไว้ให้ อย่าดิ้นกระเสือกกระสนอยากออกจากเส้น เพราะเธอจะถูกเฉดหัวออกจากที่นี่ทันที”

ที่รักจ๋า....

ไรท์จะเปลี่ยนมาลงเป็นช่วงกลางวันเที่ยงๆ แบบนี้แทนนะคะ ช่วงเย็นไรท์ไม่ค่อยว่างเลยค่ะ

เหมือนเดิมนะคะ รีดอ่านแล้วอย่าลืมคอมเมนท์เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ

ส่วนใครที่ยังไม่กดเข้าชั้นรีบๆๆ เลยนะคะ จะได้ไม่พลาดความแซ่บของเสี่ยเสือผู้กินดุ