ชายผู้นั้นเห็นท่าทางไม่ดีเขาจึงจะออกไปจากหน้าร้านแต่เมื่อหันหลัง เสี่ยวหมิงที่วิ่งไวกว่ากระโดดถีบหลังทันที
อั๊ก!
ตับ
ชายผู้นั้นล้มหน้าคะมำจากนั้นอาเหล่ยกระโดดทับจับแขนเขาไพล่หลัง
“ใครให้แกมาใส่ร้ายพี่สาวฉันฮะ พวกแกวางแผนกันมาแล้วใช่ไหม” หยางเหล่ยเกลียดที่สุดคนที่ทำร้ายพี่สาวกับพวกเขา ชีวิตที่ผ่านมาของเขาเรียนรู้แล้วว่าใครหวังดีกับเขาที่สุด หากใครมาลองดีกับพวกเขาพี่น้องก็คอยดูว่าจะจัดการยังไง
เสี่ยวหมิงเหยียบหน้าเจ้าคนนั้นจนปากบี้ เนื่องจากปากไม่ดีเสี่ยวหมิงไม่ให้อภัยเด็ดขาด
“ปากเนี่ยเขาเอาไว้กินข้าวไม่ใช่ใส่ร้ายคนอื่น เผื่อนายยังไม่รู้ว่าหมิงเป็นใคร จะบอกให้หมิงน่ะไม่มีใครกล้ามาทำร้ายรู้หรือเปล่า”
ชายผู้นั้นไม่คิดว่าเด็กกับผู้หญิงจะจัดการได้ยากขนาดนี้ ทั้งที่ตอนแรกเขาถูกว่าจ้างให้ใส่ร้ายซึ่งงานง่าย ๆ แบบนี้เขาทำมาบ่อย
“ปล่อย...ปล่อยฉันนะ...ปล่อย”
ชายคนนั้นดิ้นรนแต่ทว่าดิ้น
