ถงถงหยิบจดหมายขึ้น พับอย่างเรียบร้อย แล้ววางมันลงบนเตาหลอมยา — เปลวไฟสีแดงกลืนกินมันอย่างเงียบงัน
“งั้นก็เตรียมใจไว้ให้ดี…เพราะฉันกำลังจะยุ่งให้ถึงที่สุด” เสียงพึมพำของถงถงไม่มีใครได้ยิน
บางทีมาเป็นคนขายยามันง่ายไปหน่อยมั้ง ที่จริงหน้าที่ของเธอคือมาเปลี่ยนบทบาทของตัวประกอบที่แสนน่าสงสารในนิยายเรื่องนี้เท่านั้น แต่ว่าเธอกลับพัวพันกับการแย่งชิงในตระกูลใหญ่
น่าตื่นเต้นดีจริง ๆ
เธอมองเตาหลอมยาของต้นตระกูลหวังที่เปิดหลอมยาอยู่ตลอด ส่วนในห้วงมิติหลอมยาของเธอนั้นสามารถทำยาออกมาได้ไม่จำกัด และยาทุกอย่างเธอเก็บเข้าห้วงมิติเสมอ ป้องกันคนมาทำบางอย่างกับยาของเธอ
ร้านยาที่ใกล้จะปิดตัวกลับมาขายดี ย่อมมีคู่แข่งที่อิจฉา แต่หากเธอรักษาในโรคที่แม้แต่หมอของรัฐยังรักษาไม่ได้แล้วล่ะก็ ศัตรูของเธอไม่ได้จบแค่ร้านขายยาเล็ก ๆ แล้ว
นี่ถึงกับมีจดหมายขู่...ขอโทษทีนะเธอไม่ได้โง่หรอก คนที่รู้ว่าเธอไปรักษาคุณชา
