สุดท้ายสองแสบก็ต้องมาเปิดร้านนั่งรับคนไข้ด้วยกันอย่างเซ็ง ๆ ทั้งที่ตอนแรกจะปิดร้านแล้วเชียว ไม่รู้พี่ถงเอาพลังมาจากไหนทั้งที่เมื่อคืนก็เคี่ยวกร่ำยันรุ่งสาง
“หรือพี่ถงมียาดีนะ” เสี่ยวหมิงกระซิบอาเหล่ยที่เช็ดโต๊ะอยู่ใกล้ ๆ
“ยาดีอะไรเล่า โดนเขกหัวหายเจ็บแล้วหรือไง” อาเหล่ยเพิ่งโดนพี่สาวทำโทษครั้งแรก เจ็บเป็นบ้า เมื่อก่อนไม่เคยเลยสักครั้ง เขารู้สึกไม่พอใจอยู่นิดหน่อย แต่ก็ไม่มากเท่าไหร่หรอกนะ
แค่รู้สึก...เขาไม่ได้ผิดอะไรสักหน่อย!
ถงถงที่คิดเงินคนไข้ไปแล้วจ้องตาเขม็งไปที่เจ้าตัวแสบจิ๋วเสี่ยวหมิง แล้วยกมือเท้าเอวส่ายหน้า
นี่ยังไม่เลิกฟุ้งซ่านอีกหรือไง?
แต่เอาเถอะเธอกำชับเรื่องที่ห้ามพูดออกไปว่าคุณชายใหญ่หานอยู่ที่นี่ไปแล้ว แต่ทั้งคู่กลับเลือกจะเชื่อเธอและปิดปากเงียบโดยไม่ซักถาม ตอนแรกก็แปลกใจอยู่เหมือนกัน จนกระทั่งถามว่าทำไมไม่ถามเหตุผลและคำตอบที่ได้ทำเอาเธอข้าวพุ่งจากปากเต็มหน้าเจ้าเ
