"คุณอาทิตย์มาดูคุณรินแต่เช้ามืดเลยหรอคะ"
นุ่มนิ่มทักขึ้นเมื่อเจอเจ้านายหนุ่มของพวกเธอออกมาจากห้องของนิรินพอดี
"อืมม...รินเขาหลับอยู่อีกสักพักค่อยขึ้นมาดูใหม่ก็แล้วกัน"
อาทิตย์บอกก่อนจะเดินเขาห้องตัวเองไป
"ค่ะ"
สองสาวมองตามหลังเจ้านายก่อนจะหันมามองหน้ากัน
"แกห้ามคิดอะไรไม่ดีนะ คุณอาทิตย์ไม่ใช่คนแบบนั้น"
ใบหม่อนบอกนุ่มนิ่ม
"ถ้าเป็นอย่างที่ฉันคิดก็ดีสิ"
นุ่มนิ่มบอกคู่หู
"เออ..จริงด้วย"
ใบหม่อนคิดตาม
"แต่ฉันว่าคุณอาทิตย์แค่มาดูคุณรินจริงๆนั้นแหละ"
นิ่มนิ่มบอก
"อือ..จริง ไปลงไปเตรียมอาหารเช้ากันดีกว่าเเล้วค่อยขึ้นมาดูคุณริน"
ใบหม่อนบอกก่อนจะพากันเดินลงชั้นล่างไป
"แม่.."
นิรินสะดุ้งตื่นขึ้นมา เธอหันมองไปรอบๆตัว
ก็พบกับความว่างเปล่า
"แม่มาหารินใช่ไหมคะ"
นิรินพูดขึ้นเบาๆพร้อมร้อยยิ้มถึงแม้จะไม่สดใส่มากนัก เมื่อคืนเธอรู้สึกได้ถึงไออุ่นที่เธอได้รับทั้งคืนมันทำให้เธอหลับสบายจนถึ
