ไม่เพียงแค่พูดอย่างเดียว ปากหนาไล้เล็มชิมความหวานจากโพรงปากอ่อนนุ่ม น้ำค้างถูกท่อนแขนสองข้างกักขังพันธนาการเอาไว้ รับรู้ว่าเธอสวยขึ้นมากแต่ก่อน ไม่ใช่สาวแว่นสุดเฉิ่มคนเดิม เขามองข้ามความเร้าร้อน ดวงตาแสนเซ็กซี่จากเธอได้ยังไงกัน
“อื้อ อย่า...” ปากบอกว่าอย่า แต่ร่างกายไม่ฟังคำสั่งของสมองอันน้อยนิด สองมือที่เคยดันบ่าไหล่กว้างออกกลับดันเข้าหาแนบชิด
เจมส์ถอนปากจากกลีบปากสีสดแล้วลดใบหน้าคมสันก้มลงเป่าลมหายใจรดรินซอกคอขาวเนียน ขนอ่อนเธอลุกชันวาบ ภาพในหัวเมื่อตอนนั้นจะกลับมาฉายซ้ำอีกรอบเหรอ
แต่สิ่งที่คิดกลับตรงข้ามทั้งหมดเมื่อเขาตัดใจห้ามปรามความรู้สึกส่วนลึก สีหน้าค่อนข้างไม่แน่ใจกับอาการหวงห้าม แปลกๆ กับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น ดึงใบหน้าออกห่างจากเธอ
“นอนพักเถอะ เดี๋ยวฉันจะคอยเฝ้าดูแลเธอเอง เพื่อเป็นการไถ่โทษที่ตอนนั้นฉันเคยทำตัวแย่ ไม่เคยทำหน้าที่สามีแสนดีเหมือนคู่สามีภรรยาคู่อื่นเขาทำกัน”
น้
