เธอหันหลังไม่มองเขาเดินหนีไปเร็วจี๋ โดยไม่ฟังเสียงร้องเรียกตามหลัง อายเกินกว่าที่เดินข้างๆ เขา ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากให้ใครรู้ว่าเธอมากับเขาเสียด้วยซ้ำ แต่ก็ยังถูกอธิปกวิ่งไล่มาจนทัน เธอเร่งฝีเท้าก้าวลงบันไดเลื่อน คนข้างหลังก็เอ่ยอย่างร้อนใจว่า
“ช้าหน่อยๆ ระวัง! เดี๋ยวตกบันได”
นริศตาไม่ตอบ เร่งรีบเดินต่อไปโดยไม่เหลียวมองเขา กระทั่งถึงชั้นล่างก็ถูกอธิปกปรี่เข้ามาดักหน้าคว้าข้อมือเธอเอาไว้แน่น
“คุณจะไปไหน”
“ไม่ต้องมายุ่ง” เธอสะบัดเสียงตอบ ในใจทั้งหงุดหงิดและอึดอัดไม่มีที่ระบาย จู่ๆ ก็นึกอยากจะตั๊นหน้าเขาสักหมัด ทันเท่าความคิดก็เอื้อมมือไปผลักอกเขาเต็มแรง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอธิปกไม่ทันตั้งตัวหรือเธอแรงเยอะเกินไป คนทั้งคนจึงหงายหลังตกลงไปในลานน้ำพุดัง ‘ตู้ม’
อธิปก “...”
นริศตา “!!!”
ดวงตาคู่สวยเบิกโตอย่างตกใจระคนอึ้งงัน เพิ่งจะรู้ตัวว่าเธอทำเกินไป หันรีหันขวางเห็นผู้คนต่างก็สนใจมองมาเป็นต
