ใบหน้าอลิสาขาวซีดจนไร้สีเลือด ปากคอสั่นระริกอย่างยากจะเชื่อ ดวงตาแดงก่ำเต็มไปด้วยม่านน้ำตาที่หลั่งทลายลงมามองเขา พลางส่ายหน้าแผดเสียงตัดพ้ออย่างรุนแรงว่า
“ไม่! พี่ไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับอุ้ม พี่โอมตายเพราะพี่ พี่ฆ่าเขา! แค่พี่ทำดีกับอุ้มนิดๆ หน่อยๆ แล้วจะถือว่าชดใช้หายกันได้ยังงั้นเหรอ ไม่มีทาง! พี่ต้องอยู่กับอุ้มไปชั่วชีวิต ตอนนี้อุ้มท้องแล้ว อุ้มมีลูกให้พี่ได้แล้ว พี่ต้องหย่ากับมันแล้วมาแต่งงานกับอุ้ม ได้ยินมั้ยว่าพี่ต้องรับผิดชอบอุ้มกับลูกของเรา หย่ากับอีนาวซะ ไปหย่ากับมันเดี๋ยวนี้!”
“คุณท้องแล้วเกี่ยวอะไรกับผม ผมพูดชัดแล้วว่าไม่เคยรักคุณ แล้วผมจะแตะต้องคุณได้ยังไง แค่จะจูบคุณสักครั้งผมยังไม่เคยคิด นอกจากภรรยาของผมแล้ว...” อธิปกก้าวขยับเข้ามายืนเคียงข้างนริศตา สอดประสานกุมมือเธอแน่นแฟ้น “ผมก็ไม่สามารถจูบใครได้อีก เพราะฉะนั้นต่อให้คุณจะท้องขึ้นมาจริงๆ เด็กคนนี้ก็ไม่ใช่ลูกผมแน่นอน”
“พี่
