แต่...ชวีไม่ได้ซับน้ำตาเพราะความซึ้ง เขากำลังซับน้ำตากลั้นขำกับเจนิตาการละคร เมียเขานับวันเขี้ยวเล็บยิ่งแพรวพราว ใครอย่าคิดมามีเรื่องกับเมียเขาเชียวนะ เดี๋ยวจะศพไม่สวย
“เออ อย่าคิดมาก เรื่องมันผ่านไปแล้ว อะไรที่ไม่ดีก็ให้มันผ่านไปนะ ถือว่าเริ่มต้นใหม่ก็แล้วกัน”
“หนูขอโทษนะคะคุณพ่อที่ไม่ดีพอไม่คู่ควรกับเฮียชวี แต่หนูรับรองว่าลูกคนแรกที่เกิดมาหนูจะให้ใช้แซ่หวังค่ะ” ไม้ตายที่ประทีปสอนเธอมาเองกับมือ รับรองว่าพ่อของเฮียชวีมีร้อยให้ล้านก็คราวนี้แหละ
“พูดจริงนะ”
“พูดจริงค่ะคุณพ่อ ถ้าได้หนูเป็นสะใภ้ พ่อไม่ต้องห่วงเลยนะคะ หนูชอบทำกับข้าว ชอบดูแลเฮีย ไม่ไปทำงานนอกบ้าน พ่ออยากได้หลานสักกี่คนบอกมาค่ะ เดี๋ยวหนูจะรีบมีให้คุณพ่อเลย”
ถึงตอนนี้ไม่ใช่เธอกับชวีแล้วที่ร้องไห้ ประธานหวังวัยเจ็ดสิบกว่าร้องไห้เพราะดีใจ อย่างน้อยตอนนี้ก็จะมีทายาทสืบสกุลแล้ว
“เท่านี้ฉันก็นอนตายตาหลับแล้ว”
“คุณพ่อห้าม
