“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมยินดีและเต็มใจ อย่างไรเราก็เป็นเพื่อนบ้านที่ดีต่อกันมานานหลายปี”
“ผมสัญญาว่าจะรีบนำเงินมาคืนคุณพายัพให้เร็วที่สุดนะครับ”
“ผมเชื่อมั่นครับว่าคุณกรต้องผ่านพ้นปัญหาทุกอย่างไปได้” พายัพยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะชนแก้วกับสองสามีภรรยา ริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นเล็กน้อยอย่างแสนเจ้าเล่ห์
“รัณรักหอมนะครับ” ดรัณยกมือของแฟนสาวขึ้นมาจุมพิตเบา ๆ อย่างแสนรัก นั่นทำให้ข้าวหอมเขินอายจนต้องเสมองไปทางอื่น
“แล้วหอมล่ะ รักรัณหรือเปล่า” ดรัณเอ่ยถาม นั่นยิ่งทำให้ข้าวหอมเขินอายยิ่งนัก
“ฮะแฮ่ม” เสียงกระแอมกระไอนั้นทำให้สองหนุ่มสาวต้องผละออกจากกัน
“ขอโทษด้วยนะที่มาขัดจังหวะ แต่พ่อกับแม่ของเธอเรียกน่ะข้าวหอม” พายัพพูดเสียงเรียบ ดวงตาคมกริบของเขาที่มองมาทำให้ข้าวหอมร้อนๆ หนาวๆ คล้ายเขากำลังตำหนิเธออยู่
“ค่ะ รัณไปด้วยกันนะ” ข้าวหอมหันไปบอกแฟนหนุ่ม งานวันเกิดของเธอกำลังจะเสร็จสิ้น เพราะเธอได้รับของ
