“อ่า...นี่เรา..โดนตานั่น” หลังจากความเสียวซ่านมันจ่างหายไป สติก็เริ่มกลับมา “แล้วเราก็..”
ฉันอยากจะบ้าตายกับความรู้สึกตัวเอง ไม่อยากยอมรับเลยว่ารู้สึกฟินที่โดนกระแทกแบบซาดิสม์
“หรือว่า..” ฉันอาจจะมีรสนิยมแบบนั้นก็ได้ “ไม่หรอก ..ไม่ใช่หรอก ..เราแค่กลัวจนเพี้ยน”
ฉันบอกตัวเองให้ตั้งสติ เพื่อจะได้คิดและคุยกับตัวเองว่าจะเอายังไงต่อไปกับชีวิต พอสติเริ่มมา ฉันก็เริ่มถามตัวเองจริงจังแล้วก็ได้คำตอบว่า..
“ฉันยังไม่อยากตาย ฉันอยากรอด ทำยังไงฉันถึงจะรอดไปได้นะ” ทำยังไงเขาถึงจะไม่ฆ่าฉันหมกป่า ทำยังไงเขาถึงจะยอมปล่อยตัวฉันไปโดยไม่มีข้อแม้
“หรือเราควร..ยอมๆเขาไป” ทำให้เขาพึงพอใจและไว้ใจฉัน “ยังไงก็เสียไปแล้วนี่ ..ฉันไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือฉันต้องรอด!!”
ฉันก้มมองช่วงกลางลำตัวที่ตอนนี้ไร้สิ่งปกปิดปกป้อง เพราะกางเกงบ๊อกเซอร์ถูกฉีกขาดทำลายไปแล้ว ลองหันมองหาข้าวของในเต็นท์ แต่ก
