มาได้ทันเวลาพอดี

858 คำ

ตอนที่ 23 รถคันหรูได้มาจอดที่ตึกร้างอย่างรวดเร็ว ภาคินเบรกรถอย่างกะทันหันจนเสียงดังเอี๊ยด “ใครมาวะ” โจรเอ่ยปากออกมาอย่างไม่สบอารมณ์นัก ปราการวิ่งออกมาจากรถ โดยที่มีภาคินตามมาติดๆ ใช้หมัดเดียวต่อยใบหน้าโจรจนสลบ ปราการได้ยินเสียงสะอื้นจากร่างบางจากข้างในหัวใจของปราการหล่นวูบ “มิลิน”ปราการไม่สนใจอะไรทั้งนั้น รีบปรี่เข้าไปหามิลินอย่างไม่คิดถึงชีวิต ปราการกระชากตัวของโจรออกมาให้พ้นตัวของมิลิน แล้วต่อยไปหนึ่งหมัด พลันสายตาเหลือบไปเห็นมิลินที่สภาพตอนนี้สะบักสะบอม เนื้อตัวมอมแมม เสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยจนเห็นชุดชั้นใน เลือดไหลซิบที่มุมปาก ทำให้หัวใจแทบจะสลาย คนที่เขารักและทะนุถนอมเธอกลับมาเจอเรื่องแบบนี้ “มึง”ปราการเค้นเสียงลอดไรฟัน มองไปยังโจรอย่างเกรี้ยวโกรธสายตาของปรากาจ้องมองโจรอย่างเหี้ยมโหด โจรรู้สึกเสียวสันหลังวาบ โจรไม่ทันที่จะได้พูดอะไร กลับถูกปราการถีบจนล้มลง ปราการขึ้นคร่อมโจรแล้วออกแรงต่อยไปที่ใบหน้าของโจรอย่างบ้าคลั่ง ฟ้าใสที่วิ่งเข้ามา เพราะเมื่อกี้กำลังตกใจอยู่ ส่วนภาคินมัดโจรไว้ไม่ให้มันตื่นมาขยับตัวได้อีก ฟ้าใสมองสภาพมิลินสะบักสะบอม น้ำตาไหลออกมาโดยอัตโนมัติ “ฮึก มิลิน” ฟ้าใสย่อตัวลง เอื้อมมือไปจับมิลินให้นั่งแล้วกอดมิลินไว้ในอ้อมอกจับ ตอนนี้มิลินช็อคไปแล้ว ร้องไห้อย่างหนักจนตาบวม ฟ้าใสกอดปลอบมิลินลูบหลังมิลินเบาๆ “มิลินฟ้าใสมาแล้ว มิลินปลอดภัยแล้ว ฮือ” ฟ้าใสสงสารมิลินจับใจ ภาคินที่เห็นสภาพของมิลิน เจ็บปวดใจไม่น้อย เสื้อมาของมิลินขาดหลุดลุ่ยมองเห็นเนินเนื้อนั้น ภาคินขบกรามดังกรอด โมโหจนแทบจะฉีกกระชากโจรเป็นชิ้นๆ ภาคินถอดเสื้อคลุมออกมาคลุมให้มิลิน มิลินรับเสื้อคลุมมา แล้วกำเสื้อคลุมไว้แน่น ตอนนี้โจรได้สลบไปแล้ว หน้าตาเขียวช้ำจนบิดเบี้ยว แต่ปราการยังไม่หยุดต่อย ฟ้าใสจึงได้พูดขึ้น “พอแล้ว ปราการ เดี๋ยวโจรก็ได้ตายหรอก” ปราการยังคงต่อยใบหน้าโจรต่อไป เพื่อระบายความแค้น กล้ามาทำกับมิลิน แบบนี้ “ถ้าโจรนั่นตาย นายมีความผิด คิดว่ามิลินจะสบายใจงั้นหรอ” ฟ้าใสพูดห้ามปราการอีกรอบ ปราการชะงัก ปราการลุกขึ้นยืน ดึงคอเสื้อโจรมาจะต่อยอีกรอบ แต่ทว่า นึกถึงมิลินแล้วได้แต่กำหมัดแน่นปราการปล่อยคอเสื้อของโจรลงกับพื้น “โถ่เว้ย” ปราการสบถออกมาอย่างไม่พอใจ ขณะนี้ตำรวจมาแล้ว ภาคินจึงออกไปให้ปากคำกับตำรวจอธิบายเรื่องราวให้ฟัง ปราการค่อยๆหันมามองมิลินด้วยดวงตาที่แดงก่ำ เขาอยากป้องปกมิลิน ขอโทษนะมิลิน ที่ผิดสัญญา ปราการค่อยเอื้อมมือจะไปจับตัวมิลินเพื่อปลอบโยน แต่มิลินกลับกอดฟ้าใสแน่น มิลินหลับตาปี๋ แสดงสีหน้าหวาดกลัวเขาออกมา “ ไม่ ไม่ อย่าเข้ามา” มิลินพูดวนซ้ำๆ ปราการชักมือกลับทันที “มิลิน ขอโทษนะ ที่ไม่ได้ปกป้องมิลิน” ปราการก้มหน้าลงด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย ฟ้าใสได้แต่ลูบหัวมิลิน “ปลอดภัยแล้วมิลิน ไม่มีใครทำอะไรมิลินแล้ว ฟ้าใสอยู่ข้างๆมิลินนะ” “ นี่ไง ฟ้าใส ฟ้าใสมาแล้วนะไม่ต้องกลัว”ฟ้าใสพูดต่อไปเพื่อให้มิลินรับรู้ ฟ้าใสอดสงสารเพื่อนของตัวเองไม่ได้ น้ำตาค่อยๆไหลออกมา หันไปมองปราการที่สีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ “ปราการ มิลินคงยังไม่มีสติน่ะ พึ่งผ่านเรื่องแย่ๆมา หวังว่าจะเข้าใจนะ” ฟ้าใสพูดเพื่อให้กำลังใจปราการ ปราการพยักหน้าน้อยๆ ภาคินเดินเข้ามาข้างใน พร้อมกับเอ่ยปากพูด “พี่แจ้งตำรวจไปแล้ว ส่วนเรื่องใครเป็นคนทำร้ายมิลิน มีเจตนาอะไร คงต้องรอให้โจรนั่นฟื้นขึ้นมาก่อน” ดวงตาของภาคินฉายแววโหดเหี้ยมออกมา บังอาจมาทำให้คนที่เขารักเป็นแบบนี้ เขาไม่ยอมแน่ๆ “งั้นพามิลินไปโรงพยาบาลก่อน” ฟ้าใสพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ฟ้าใสเองยังตกใจ แล้วมิลินจะรู้สึกตกใจขนาดไหน “ อืม” ภาคินตอบ “ลุกไหวไหม” ฟ้าใสพยุงมิลินขึ้น ภาคินกำลังจะมาช่วยฟ้าใสพยุงมิลินให้ลุกขึ้น แต่กลับโดนมิลินเบี่ยงตัวหลบ “ไม่ ไม่ อย่าเข้ามาใกล้มิลิน” มิลินพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ แววตาแสดงความหวาดกลัวออกมา มิลินหวาดกลัวผู้ชาย ! ภาคินขบกรามแน่นุ ใครบังอาจมาทำร้ายคนที่เขารัก เขาจะตามล่ามันให้ถึงที่สุด ไม่ว่ามันจะตายอยู่นรกขุมไหน จะไปขุดมันขึ้นมา หากวันนี้เขามาไม่ทันไม่อยากจะคิดสภาพ มิลินจะเป็นยังไง!!!!!

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more