บทที่สาม
2022 คำ
ช่วงเวลาใกล้ค่ำคลอไปด้วยเสียงเพลงดัง ๆ ในงานโชว์รถหรูที่ขนทัพจากกรุงเทพฯ ในช่วงค่ำคืนที่ผ่านมา ญาดาหมุนกายตรวจเช็กตนเองพลางสูดหายใจเข้าออกลึก ๆ ไม่ได้รับงานเสียเนิ่นนาน เธอจะมีความตื่นเต้นอยู่บ้างก็คงไม่แปลกอะไร
วันนี้ญาดาแต่งกายด้วยชุดรัดรูปสีขาวเหลืองทองอร่าม ท่อนบนคือเสื้อสายเดี่ยวมีโซ่คล้องลำคอระหง แหวกลึกอวดสองเต้างามหมิ่นเหม่ ท่อนล่างเป็นกระโปรงสั้นเปิดเผยเรียวขาสวย เนื้อผ้าชั้นดีที่เจ้าของงานให้พริตตีใส่วันนี้ ปราดตามองก็พอรู้ว่ามีราคาแพงหูฉี่
“ตื่นเต้นล่ะซี่” เสียงแซวดังสูงปรี๊ดของเพื่อนรักร่วมวงการอย่าง ‘วันวิสา’ หรือ ‘วีน่า’ หล่อนปรี่เข้าหาพร้อมตบบ่าให้กำลังใจ
“ฉันไม่ได้เจนเวทีเหมือนแกนี่”
“ก็หายไปซะนาน มีผัวปุ๊บเข้ากลีบเมฆปั๊บ” คำพูดตรงขวานผ่าซากหลุดจากปากวันวิสาทุกครั้งที่มีโอกาสเจอญาดา
“วีแกก็รู้นี่ว่าบ้านพี่เชนเขาไม่ให้ฉัน…”
“ไม่ให้แล้วไง แกใจอ่อนยอมเขาเกินไป”
หล่อนรู้จักกับญาดาตั้งแต่เริ่มทำงาน พื้นเพทั้งสองคล้ายคลึงกัน เพราะเป็นเด็กต่างจังหวัดทั้งคู่ เข้ามาปากกัดตีนถีบที่กรุงเทพฯ ก็เพื่อหาเงินเลี้ยงดูครอบครัว
“…”
“จะรวยหรือจนมันสำคัญตรงไหนก็คนเหมือนกัน ต่อให้แกทำดีแทบตายถ้าแม่ผัวอคติก็เปล่าประโยชน์”
“ปากแซ่บเหมือนเดิมเพื่อนฉัน” ญาดาหัวเราะขมขื่น ลำคอแห้งผากปานขาดน้ำ จะเถียงสู้วันวิสาก็ไม่ได้ เมื่อสิ่งที่หล่อนพูดล้วนแล้วแต่เป็นความจริง อรุณประไพเกลียดชังผู้หญิงไร้สกุลคนนี้ มารดาผู้ดีของอนวัฒน์เหยียดตาถลึง พ่นคำพูดร้าย ๆ ใส่ทุกครั้งที่เจอ
“ที่ฉันพูด เพราะอยากให้แกกลับมารับงานนะ”
“ฉัน…”
“พ่อแกกำลังป่วยอยู่ แถมอาชีพเราไม่เห็นเสียหายตรงไหน โชว์ร่างกายแลกเงินแล้วยังไง ไม่ได้ไปฆ่าใครตายซะหน่อย”
“เบา ๆ น่าวี เดี๋ยวใครมาได้ยินแกพูดแบบนี้เข้าได้จะดูไม่ดีนะ”
“เหอะ ฉันแคร์ที่ไหน พวกผู้ดีแล้วยังไง ทำเป็นดัดจริตนี่ยุคสมัยไหนแล้ว” วันวิสาเป็นสาวมั่นพอตัว หล่อนไม่ชอบความไม่ยุติธรรม เมื่อไรญาดาโดนรังแกหล่อนนี่แหละพร้อมฟาด ออกตัวปกป้องเพื่อนคนแรกทีเดียวเชียว
“ใจร่ม ๆ เพื่อน แต่ขอบใจนะ แกนี่สมตำแหน่งซัปพอร์ตนัมเบอร์วันของฉันจริง ๆ”
“แน่สิเพื่อนฉันทั้งคน ถ้าไอ้พี่เชนมันดูแลแกได้จริงอย่างที่ปากว่า แล้วเพื่อนฉันต้องกลับลำทำงานงก ๆ อย่างนี้ไหม โตซะเปล่ารักษาคำพูดก็ไม่ได้”
ครั้งหนึ่งญาดาบอกวันวิสาว่าจะเลิกทำพริตตีกลายเป็นชนวนจุดสงครามระหว่างเพื่อนสนิทและแฟนหนุ่ม วันวิสาโพล่งไม่เห็นด้วยทันควัน
หล่อนแย้งเสียงแข็งว่าทำไมญาดาต้องทำราวกุลสตรีเพื่อคู่ควรกับตระกูลของอนวัฒน์ พวกเขาวิเศษวิโสมาจากไหนก็คนธรรมดาเหมือนกัน
ฝ่ายแฟนหนุ่มที่เลื่อนขั้นเป็นสามีไม่พอใจ เขาจ้องวันวิสาเขม็ง สั่งหล่อนเป็นแค่เพื่อนอย่าริอาจมาแส่เรื่องของคนในครอบครัว ซ้ำแล้วยังให้สัญญาว่าจะดูแลญาดาไม่ให้เฉียดใกล้อาชีพโชว์เนื้อหนังมังสาพวกนี้อีก
“พี่เชนเขาเพิ่งลาออกจากงานประจำ ฉันไม่อยากรบกวน”
“ก็แค่พวกลูกคนรวยนิสัยเสีย ไม่รู้แกรักไปได้ยังไง” วันวิสายักไหล่ไม่ยี่หระ
“วี…”
“โอเค ฉันไม่ว่าผัวแกแล้ว โอ๋ ๆ หน้างอคอหักเป็นปลาทูสิ ไม่สวยนะ” หล่อนว่าเสียงออดอ้อน มือบางจับไหล่ญาดาพร้อมหมุนร่างเล็กหนึ่งรอบ
“ฉันดูโอเคใช่ไหม” ใบหน้าหวานปรากฏความยุ่งยากถามเสียงอ่อนใจ
“สวยแล้วค่ะ แม่คุณ!”
วันวิสายกนิ้วโป้ง จนญาดาสะบัดหน้ามุ่ยในความขี้เล่นของเพื่อนรัก
เสียงเรียกจากทีมงานปลุกสองเพื่อนซี้เดินจ้ำอ้าวเพื่อออกไปทำหน้าที่ วันวิสานำหน้าตามด้วยญาดา ทั้งคู่หมุนกายขนาบข้างรถคันหรูอย่างแอสตันมาร์ติน
ญาดาโปรยยิ้มเชิญชวนในขณะที่วันวิสาทำหน้าที่กล่าวเชื้อเชิญอย่างฉะฉาน ครั้งนี้หล่อนรับหน้าที่ถือไมค์เพื่อขายงาน
บรรดาหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ต่างหมายเข้าหาพริตตีสาวสวย ส่วนใหญ่เกรียวกราวพุ่งเป้าทางญาดา เพราะรู้กิตติศัพท์ความเหวี่ยงวีนของวันวิสาดี
ควันสีขาวพุ่งพรวดออกมาจากป่องแสงสีเพื่อเพิ่มความน่าสนใจ ลูกเล่นเก๋ ๆ ถูกจัดแต่งไว้รอบงานเพื่อเพิ่มความตื่นตะลึงให้กับแขก
“และนี่คือแอสตันมาร์ตินรุ่นใหม่ล่าสุด พิเศษสีแดงซูเปอร์โนวาเพื่อเฉลิมฉลองครบรอบหนึ่งร้อยปี” วันวิสาเชิดหน้าอย่างมีจริตจะก้าน
“หนุ่ม ๆ ท่านใดสนใจอยากทราบข้อมูลสามารถติดต่อพี่ ๆทางนู้นได้เลยนะคะ”
หล่อนบุ้ยหน้าไปหาเซลล์ข้างขวา พร้อมขยิบตาเป็นสัญญาณให้ญาดาโยกกายจังหวะเดียวกับเสียงเพลง วันวิสายักคิ้วใส่เพื่อนก่อนเริ่มเคลื่อนร่างสุดเซ็กซี่เช่นกัน ทั้งสองร้อนแรงเสียจนสามารถเรียกทุกสายตาในงานได้ไม่เว้นแม้กระทั่งใครอีกคน…
“พี่เชน…”
อิงอรสะกิดเรียกร่างสูงสง่า เพราะแววตาคมกริบเบี่ยงสนใจอะไรบางอย่างจนหล่อนชะงัก
“อะ…เอ่อ…ขอโทษครับคุณไบร์ซ พอดีผมนึกอะไรเพลิน ๆ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ ของสวย ๆ งาม ๆ ใครก็จะอยาก ชื่นชม” ไบร์ซตันยกยิ้มเจ้าเล่ห์ราวกับเป็นเรื่องธรรมดาของลูกผู้ชาย
“เย็นนี้ถ้าคุณเชนว่าง เราคอยคุยกันใหม่ก็ได้” เศรษฐีหนุ่มลูกครึ่งเสนอทางออก
“คุณไบร์ซว่าง ?” อนวัฒน์ขมวดคิ้วประหลาดใจ พอได้ยินจากอิงอรอยู่บ้าง นักธุรกิจหนุ่มคนนี้ค่อนข้างเขี้ยวลากดิน หากเจรจาแล้วมองไม่เห็นผลประโยชน์ เขามักปฏิเสธทันที
“คุณเป็นพี่ชายอิง ถึงไม่ว่างผมก็ต้องทำตัวให้ว่างละครับ”
“ไบร์ซชอบหยอกเล่นอยู่เรื่อย งั้นคืนนี้เราเจอกันที่เลาจน์ชั้นดาดฟ้าดีไหมคะ” ไฮโซสาวจ้องเขม็งไม่พอใจ อิงอรเบี่ยงกายยืนข้างไบร์ซตัน หล่อนจิกเล็บที่ต้นแขนหนุ่มลูกครึ่งอย่างรวดเร็ว
“ขอตัวนะครับ พอดีเจอคนรู้จักทางนู้น ต้องเข้าไปทักทายซะหน่อย” ไบร์ซตันระเบิดยิ้มอารมณ์ดีแต่ยังคงสุภาพ อนวัฒน์พยักหน้ารับคำ ทั้งที่ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“พี่เชนคะ…” เขามัวสนใจอะไรอยู่จนอิงอรกำหมัดร้อนใจ
“…”
“เอ๊ะ…นั่นมัน” หากความขุ่นมัวพลันเลือนหายไปเมื่อสังเกตเห็นศัตรูหัวใจ โชคเข้าข้างหล่อนแล้ว!
ญาดาผู้หญิงหน้าด้านอยู่ที่นี่ แถมงานที่เธอทำพลันให้อิงอรเหยียดยิ้มดูถูก สมองคิดแผนร้ายกาจออกทันที ถึงเวลาที่ต้องเขี่ยนังเสี้ยนหนามนั่นให้พ้นทาง
“คุณดามางานนี้ด้วยเหรอคะ อิงเพิ่งรู้” หล่อนแสร้งถามพลางมองอนวัฒน์ แม้คำตอบฉายชัดจากนัยน์ตาวาวโรจน์ราวกับเพลิงลุกโชน
“อิงนึกว่าคุณดาจะเลิกทำงานนี้แล้วซะอีก เห็นคุณป้า เปรย ๆ ว่าเธอออกมาทำขนมออนไลน์ ไม่นึกว่าจะ…”
“พี่ขอตัวก่อนนะ” ไม่ต้องรอใส่เชื้อไฟให้ใจเขามอดไหม้ บัดนี้มันร้อนรุ่มเสียจนยั้งกายไม่อยู่ รู้อีกทีก็ก้าวยาว ๆ เพื่อถึงตัวภรรยาในที่สุด
“ดา!”
เสียงเข้มจัดดังในขณะที่คนตัวเล็กกำลังพูดคุยกับลูกค้า หนุ่มใหญ่ ญาดาชะงักทอดสายตาหาร่างสูงอันคุ้นเคย
“พี่เชน…” เขายืนหน้าทะมึนตึงราวกับประหัตประหาร แววตาเหี้ยมเกรียมคล้ายกำลังฆ่าเธอให้ตายทั้งเป็น
“ยังไงถ้าคุณลูกค้าสนใจรถรุ่นนี้ มีพี่เซลล์ทางนั้นแนะนำได้ละเอียดกว่าดานะคะ”
“แต่ผม…” หนุ่มใหญ่ไม่ลดละหมายจับเรียวแขนขาว แต่ ญาดาชักกายออกทัน
“ขอตัวก่อนค่ะ” เธอหมุนปลายเท้าหาผู้เป็นสามี ทว่าต้องหยุดชะงัก เพราะอยู่ดี ๆ ใครบางคนก็คล้องแขนเขาราวเป็นเจ้าของ
“คุณดา ทำไมถึงอยู่ที่นี่ล่ะคะ” เสียงอิงอรเจื้อยแจ้วอารมณ์ดี หล่อนคลี่เรียวปากสีแดงระเรื่อคล้ายกำลังสะใจ
“พี่เชนนี่น่าตี คุณดาไม่บอกอิงล่ะคะว่ามางานนี้ อิงจะได้จองตั๋วพร้อมกันทีเดียว”
“ฉันมาทำงาน ไม่มีความจำเป็นอะไรต้องรายงานคุณค่ะ”
ญาดาปั้นหน้ายิ้มระรื่นไม่เป็น จะให้เธอพูดจากับอิงอรดี ๆ ได้อย่างไร ผู้หญิงคนนี้ประกาศชัดซะขนาดนั้นว่าต้องการตัว อนวัฒน์แค่ไหน
“คุณมากกว่า มากับสามีคนอื่นไม่คิดบอกภรรยาเขาบ้างเหรอคะ”
“ดา!” อนวัฒน์โพล่งเสียงเขียวราวเกรี้ยวโกรธ
“หรือดาพูดอะไรผิดคะพี่เชน” ญาดาผิดหวังสุดขั้วหัวใจ ชายหนุ่มรู้บ้างหรือเปล่าในขณะที่เขากำลังโมโหอยู่นั้น ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอต้องเจออะไรบ้าง…
ผู้หญิงคนนี้ทั้งปั่นประสาท ดูถูกอยากแสดงความเป็นเจ้าของโดยเอาคำว่าพี่น้องมาอ้าง คบกันใหม่ ๆ ก็ขยันส่งข้อความยั่วเย้า แถมโพสต์รูปคู่เขาจนใครต่างเข้าใจผิดว่าญาดาเป็นมือที่สาม
เธอกลายเป็นผู้หญิงไม่ดีแย่งแฟนชาวบ้าน ทั้งที่อิงอรไม่มีสิทธิ์ งานวันเกิดชายหนุ่มในคฤหาสน์หรู ญาดาไม่มีแม้แต่โอกาสได้อวยพร ทว่าเธอไม่เก็บเอามาคิดน้อยใจ ถึงเป็นคนสุดท้ายที่เป่าเทียนกับเขาในอะพาร์ตเมนต์คับแคบ แต่คำว่ารักจากอนวัฒน์เท่านั้นที่ทำให้ญาดาสู้ต่อ
หญิงสาวต้องการเพียงแค่นี้ไม่ใช่ชีวิตร่ำรวยหรือสวยหรู แค่ความสุขทางใจทำไมเขาถึงให้เธอไม่ได้!
“ไปกันเถอะอิง” อนวัฒน์ไม่ตอบคำถาม เขาสะกิดมืออิงอรเบา ๆ ภาพคนเป็นเมียรวดร้าวคงไม่น่าอภิรมย์ใช่ไหม
“ถ้าพี่เชนไป ดาจะไม่คุยกับพี่อีก!”
“คุณดานะ อิงว่าใจเย็น ๆ ก่อน…”
อิงอรปรี่กายคล้ายต้องการห้ามทัพ อารมณ์กรุ่นโกรธทำให้ญาดาสะบัดหล่อนออกไปพ้นทาง
เธอทนมองหน้าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้อีกต่อไป!
โชคดีที่อนวัฒน์ประคองอิงอรไว้ได้ทัน หล่อนจึงไม่ล้มหน้าคะมำอับอายคนทั้งงาน
“มากไปหรือเปล่าดา อิงเขาแค่หวังดี ลงไม้ลงมือกลับทำไม!”
อนวัฒน์ตะคอกใส่ ไม่สนใจว่าญาดาน้ำตาคลอเบ้า บัดนี้คนที่เขาห่วงใยมีเพียงอิงอรเท่านั้น
“แล้วนายนั่นแหละเกินไปหรือเปล่า นี่เมียนะไม่ใช่คนอื่น”
วันวิสาก้าวเท้ายืนข้างญาดาเมื่อไรไม่รู้ หล่อนเชิดหน้าตอกกลับอนวัฒน์ไม่เกรงกลัว ส่วนมืออีกข้างลูบแขนปลอบโยน เพื่อนสนิท
“อิงเข้าใจค่ะพี่เชน คุณดาเธอคงโมโห ขอโทษนะคะที่ทำให้ลำบากใจ” อิงอรน้ำตาคลอพูดเสียงสั่นเครือ
“แหม! กล้าพูด ถ้ารู้สึกผิดจริงมาต่างจังหวัดกับสามีคนอื่นทำไม”
“ระ…เรามาทำงานนะคะ ไม่ได้มีเรื่องเสียหายเลย” มือหล่อนปาดน้ำตาเบาๆ
“ไม่ต้องอธิบายแล้วอิง คนหูหนวกตาบอดพูดไปก็เปล่าประโยชน์ ไปกันเถอะ!” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกไม่สะทกสะท้าน
“ไอ้!” พริตตีสาวเปรี้ยวโพล่งไม่ทันจบ
แต่ร่างอ่อนแอที่ล้มแหล่ไม่ล้มแหล่แทรกขึ้นมาว่า…
“สรุปพี่เชนเลือกผู้หญิงคนนี้ใช่ไหมคะ” ญาดาถามปากคอสั่น
“ดาเข้าใจแบบไหนก็แบบนั้นแหละ”
อนวัฒน์มองเธอราวธาตุอากาศ ความน้อยใจผลักดันให้เขาประคองอิงอร จังหวะที่สามีเดินจากไปกับใครอีกคน ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายของคนเป็นเมีย ปวดร้าวราวกลัดหนอง ญาดากัดริมฝีปากจนห้อเลือด…
นี่สิพิษรัก… ทำไมทรมานคล้ายยืนไม่อยู่ รู้อีกแทบเป็นลมกองอยู่กับพื้นจนวันวิสาต้องดึงสติเอาไว้
พอได้หรือยังญาดา เลิกจมปลักกับเขาซะที!
- ผู้เขียน
