ปลายเท้าเตะสิ่งของรอบกายสะเปะสะปะด้วยอารมณ์ขุ่นมัว อนวัฒน์ถอดเสื้อสูทยี่ห้อแพงปาลงบนพื้นอย่างไม่ไยดี
“ใจเย็นนาย”
สิงหราชถอนหายใจ เขาแทบไม่เชื่อสายตาเพราะไม่เคยเห็นผู้เป็นนายน็อตหลุดเช่นนี้มาก่อน ภาพลักษณ์อนวัฒน์ปกติแล้วสุขุมเยือกเย็นเสมอ ต่อให้ถูกยียวนแค่ไหน นายมักใช้ความนิ่งรับมือทุกเมื่อ
“ให้กูเย็นยังไงไหว จองหองอวดดีทั้งที่ไม่มีอะไรให้อวด!” ชายหนุ่มขบกรามแน่น ใบหล่อเหลาขึงขัง
“เธอคงโกรธ ก็นายไปเล่นไปอุ้มมาแบบนั้น”
“ถ้ากูไม่ทำ แล้วดาจะยอมเดินสวย ๆ มาคุยกับกูเหรอ” มือสากกำเข้าหากันจนเห็นเส้นเลือด
“งั้นที่กูสั่งมึงเริ่มได้เลย อย่าลืม ห้ามพลาดเด็ดขาด”
“ไม่ลืมครับ แต่จะไม่ดูใจร้ายเกินไปเหรอ”
สิงหราชถาม สังเกตนายยังอาลัยอาวรณ์เมียเก่าไม่น้อย แผนร้ายของอนวัฒน์ไม่ต่างจากเติมเชื้อเพลิงลงกองไฟ จุดจบสุดท้ายจะเป็นอะไรได้นอกจากแผดเผาทั้งคู่ให้ตายทั้งเป็น
ไม่เว้นแม้กระทั่งหัวใจ!
“ใครเป็นเจ้
