@ไร่คำสิงค์
เสียงทุบโต๊ะไม้ดังสนั่นห้องกว้างบ่งบอกอารมณ์ผู้กระทำเป็นอย่างดี ใบหน้าหล่อเหลาบัดนี้เหี้ยมทมิฬเป็นคนละคนกับเมื่อตอนกลางวัน
เตโชสั่งภูมิควานตัวไอ้สวะซึ่งเขารู้จักมักจี่เป็นอย่างดีตั้งแต่ช่วงบ่าย มันถูกมัดไว้เพื่อรอคนเป็นนายมาชำระความ
“ใครสั่งให้มึงทำร้ายคนของกู!”
เสียงกึกก้องถามไม่เหลือคราบสุขุมเยือกเย็น มือสากบีบเคล้นคางแหลมราวบดขยี้ฝุ่นผงก็ไม่ปาน
ปกติเตโชสุขุมเยือกเย็นกับทุกสถานการณ์ที่พบเจอ เขาถูกสอนมาตั้งแต่เด็กขึ้นคุมธุรกิจผิดกฎหมายแทนบิดาทั้งอายุยังน้อย
เจ้าพ่อหนุ่มไม่อาจเปิดเผยอารมณ์ตนเอง เพราะเท่ากับชี้โพลงให้กระรอกนั่นคือจุดอ่อนที่น่ากลัว
“ผะ…ผมไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นของนาย”
ใบหน้าอดีตลูกน้องมีแต่บาดแผล ดวงตาปูดบวมแก้มนองเลือดริมฝีปากปริแตก ทุกอย่างประกอบกันไม่เหลือเค้าเดิม มือยกพนมไหว้เสียงกล่าวโทษสั่นคลอ อัตราการเต้นของหัวใจเริ่มช้าลงเพราะทราบโทษที่ริอาจนอก
