อากาศแจ่มใสในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ช่วยให้รอบข้างบ้านหลังเล็กครึกครื้น แม่ครัวจำเป็นใส่ผ้ากันเปื้อนลายการ์ตูนเอาใจลูกชาย สลัดภาพพริตตีสาวสุดเซ็กซี่ไปจนกระเจิง
“ข้าวผัดแฮมของคนเก่งงง” ญาดาแสร้งลากเสียงร่าเริง เธอวางจานมิกกี้เมาส์ใบโปรดพร้อมช้อนคู่ใจ กล้าข้าวจ้ำอ้าวพร้อมกระโดดกอดมารดาทันใด
“รางวัลของมามี้ฮะ” เด็กน้อยเกี่ยวมือนุ่มนิ่มหอมฟอดใหญ่
“ขอบคุณนะฮะ” เขายกมือกระพุ่มไหว้ เริ่มละเลียดอาหารเที่ยงอย่างอารมณ์ดี ญาดาขยี้เรือนผมดำขลับเล็กน้อย เธอเบี่ยงปลายเท้าไปทางห้องนั่งเล่นเพราะวันวิสารออยู่
ภาพเพื่อนสนิทยึดอาณาเขตทีวีไขว้ห้างดูซีรีส์สบายใจเฉิบเล่นอาการปวดแปลบเข้าสู่สมอง
“เป็นคุณนายไปหรือเปล่ายะ” คนตัวเล็กเล่นทีเผลอคว้าหมอนโยนใส่เป็นอันให้หล่อนค้อนขวับ
“ต้องฝึกไง อนาคตฉันไม่เมียเศรษฐีก็ผู้ดีอาหรับแหละ”
วันวิสาจีบปากจีบคอ เชิดใบหน้างามตั้งปานหงส์
“โอ๊ยหัวจะปวดกับแก ว่าแต่ไม่รับงานหรื
