.
.
.
" คุณแม่คะ "
ของขวัญเอ่ยขึ้นเรียกแม่ของตัวเองด้วยเสียงสั่นเครือ
" เลิกร้องไห้ฟูมฟายได้แล้วของขวัญ ทิกเกอร์เป็นผู้ชายน่ากลัวกว่าที่ลูกคิดนะ ตัดใจและเลิกยุ่งกับเขาซะ "
" แต่ขวัญรักเขานะคะแม่ ขวัญอยากได้เขา "
" แต่ผู้ชายคนนั้นไม่ได้รักลูกนะขวัญ อย่าไปยุ่งกับเขาอีกเชื่อแม่นะ ไม่งั้นคนที่เสียใจอาจจะเป็นตัวของลูกเอง ไปเก็บของซะ"
" คุณแม่!!"'
ของขวัญตะโกนเรียกแม่ของเธอพร้อมกับกระทืบเท้าไปมาอย่างไม่พอใจที่แม่ไม่ยอมตามใจเธอเหมือนทุกครั้ง
เขมิกาที่หายจากตกใจกับเหตุการณ์เมื่อครู่นี้และนึกกลัวใจของลูกชายเพื่อนสนิทอย่างหวาดหวั่น เขาคงไม่โกรธถึงขนาดจะทำลายพวกเธอหรอกนะ ก่อนจะรีบเก็บของและจูงมือลูกสาวของเธอกลับบ้านเพื่อไปหาสามีของเธอทันที
.
.
.
ฉันที่กำลังถูกทิกเกอร์ลากจูงมือออกจากห้องอาหารและเดินมายังลานจอดรถ ก่อนที่เขาจะหันมาคว้าตัวฉันเข้าไปสวมกอดไว้แน่น
"เค้าขอโทษนะ ที่พาบี๋ม
