ครอบครัวที่หายไปของน้ำรินกำลังได้คืนกลับมาอีกครั้ง เธอมีความสุขมาก แต่ทว่าภายในใจของเธอกลับคิดถึงเรื่องราวระหว่างเขาและเธอ ทั้งที่เอาเข้าจริงแล้ว มันแทบไม่มีความทรงจำดีๆ หลงเหลืออยู่เลย เขาแค่เป็นความทรงจำที่ควรจะโยนทิ้งออกไปจากสมองของเธอ เธอควรจะโฟกัสที่ลูก เพราะว่าลูกเท่านั้นที่จะทำให้เธอยังหายใจอยู่ได้บนโลกใบนี้
ส่วนทางด้านเวคินนั้น กว่าที่จะรู้ว่าน้ำรินและมารดาหายไป ก็เล่นเอาผ่านไปหลายวันแล้ว ในตอนแรกเขาก็รู้สึกเบาใจที่เธอหายไปแบบนั้น เธอคงไม่ต้องการทำแท้งจริงๆ นั่นแหล่ะ หากว่าเธอยังอยู่ที่นี่ เธอก็คงจะต้องถูกบังคับให้เอาเด็กออกแน่ๆ
เขารู้สึกผิดมากที่ทำแบบนั้น แต่เพราะว่ากลัวเสียหน้าเลยทำให้เขาตัดสินใจเช่นนั้น แต่มาตอนนี้ทุกอย่างมันเกินกว่าที่จะแก้ไขได้แล้ว เขาควรจะเบาใจ แต่ทำไมมันถึงรู้สึกหวิวๆ แบบแปลกๆ แค่คิดว่าจะไม่ได้เจอเธออีกแล้ว ทำไมเขาถึงปวดหนึบๆ ที่หัวใจ แต่เวคินก็พยายามปลอบใ
