"สายมากแล้วนะคะ ไปทำงานได้แล้วค่ะ ขืนไปสายแบบนี้ทุกวันมีหวังถูกไล่ออกจากตำแหน่งแน่ๆ" เสียงใสดุเล็กน้อยเมื่อมีคนงอแงไม่ยอมไปทำงาน ตั้งแต่กลับมาจากคาลมาร์ก็กลายเป็นว่าทั้งพ่อทั้งลูกติดเธอราวกับตังเม เมื่อเช้ากว่าจะกล่อมผู้เป็นลูกสาวไปโรงเรียนได้ก็เล่นเอาจนเหนื่อย ตอนนี้ยังต้องกล่อมแกมบังคับคนเป็นพ่อให้ออกไปทำงานอีก
"ก็ผมไม่อยากไปนี่นา อยากนั่งมองหน้าคุณแบบนี้ทั้งวันเลย อีกอย่างไม่มีใครไล่ผมออกได้หรอก" บาสเตียนว่าพลางจ้องมองหญิงสาวชนิดที่ว่ามองตาไม่กะพริบเลยทีเดียว ซึ่งนั่นเป็นการสร้างความปั่นป่วนให้กับเธอได้ไม่น้อย
"ไม่ไปไม่ได้นะคะ เป็นเจ้านายก็ต้องปฏิบัติตัวดีๆ ให้เป็นแบบอย่างแก่คนอื่นสิคะ"
"ถ้างั้นคนเป็นแฟนกันก็ต้องปฏิบัติตัวดีๆ ต่อกันใช่ไหมครับ" น้ำเสียงจริงจังของชายหนุ่ม ทำเอาคนฟังถึงกับรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง
"เอ่อ...ก็..."
"ว่ายังไงล่ะครับ" ชายหนุ่มถามขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับลุกขึ้นแล
