หลังจากที่เซนกลับไปแล้ว เพราะทนแรงกดดันของเจ้าของบ้านไม่ได้ แต่บาสเตียนยังคงนั่งดื่มไวน์ที่ดื่มเฉลิมฉลองกับเซนยังไม่หมด และคุยกับมินธิราต่อในห้องนั่งเล่น
เสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของสองหนุ่มสาวดำเนินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งนาฬิกาบอกว่าล่วงเลยเข้าสู่วันใหม่แล้ว มินธิราจึงเอ่ยขอตัวกลับห้องพัก
"ดึกมากแล้ว ฉันว่าฉันขอตัวไปนอนก่อนดีกว่า คุณเองก็ดื่มเยอะเกินไปแล้ว ขึ้นไปนอนได้แล้วนะคะ" ว่าแล้วร่างบางก็ลุกขึ้นยืดเส้นยืดสาย พลางหาวหวอดๆ บอกว่าไม่ได้แกล้งง่วง บาสเตียนที่หน้าแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำหน้าหงิกเล็กน้อยเพราะยังอยากอยู่ต่อ แต่เมื่อเห็นว่าเธอคงจะง่วงมากแล้วจึงไม่คัดค้าน
"งั้นผมไปส่งที่หน้าห้อง" ร่างสูงใหญ่หยัดกายขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วขยับเข้าไปใกล้คนตัวเล็ก จับมือเรียวที่เย็นจัดขึ้นมากุมและถูๆ เพื่อให้อุ่นขึ้น มินธิราสะดุ้งเฮือกเพราะไม่นึกว่าเขาจะทำเช่นนั้น ใบหน้าของเธอแดงร
