บาสเตียนจุมพิตไปทั่วร่างงาม เขาสูดดมกลิ่นหอมจากแผ่นหลังขาวเนียนแล้วจึงจับร่างบางพลิกให้นอนหงาย ก่อนจะพรมจูบที่หัวไหล่นวลเนียน ไล่ลงมายังเนินอกสล้างแล้วย้อนกลับขึ้นไปยังซอกคอหอมกรุ่น มินธิราถึงกับขนลุกซู่ไปทั้งตัว
"คุณสวยไปทั้งตัวเลย ผมทนไม่ไหวแล้วที่รัก" คำว่าทนไม่ไหวทำเอาคนฟังถึงกับใจเต้นโครมครามขึ้นมา พอเขาเห็นสีหน้าและแววตาสั่นระริกของเธอจึงรีบจูบปลอบขวัญ
"ไม่มีอะไรน่ากลัวทั้งนั้นที่รัก เราจะมีความสุขไปด้วยกัน" บอกแล้วเขาก็จูบตรงขมับของเธอ
มินธิรายิ้มแล้วหลับตาลงเพื่อข่มใจไม่ให้กลัว พยายามไม่รับรู้อะไรจนกระทั่งรู้สึกเจ็บแปลบจนหายใจไม่ออก ในยามที่เขาแทรกกายเข้ามาเพื่อเป็นส่วนหนึ่งกับร่างกายของเธอ
"ผมทำให้คุณเจ็บมากไหม" บาสเตียนถามด้วยความรู้สึกผิดเมื่อเห็นใบหน้าที่แสดงถึงความเจ็บปวดของหญิงสาว เขาอยากจะอ่อนโยนกับเธอให้ได้มากที่สุด แต่ด้วยสรีระทางร่างกายที่ค่อนข้างจะแตกต่างกันพอสมควรจึ
