"ตกลงว่าเราจะไปไหนกันเหรอคะ" ร่างบางที่สวมเสื้อโค้ตตัวยาวสีขาวร้องถามพลางวิ่งตามหลังคนที่กำลังลากกระเป๋าเดินทางสามใบมุ่งหน้าไปยังรถที่จอดอยู่ในโรงรถ ซึ่งคำถามนี้เธอถามได้เป็นสิบๆ รอบแล้วแต่คำตอบที่ได้รับกลับมามีเพียงสั้นๆ ว่า 'ไปถึงก็รู้เอง'
"ผมบอกแล้วไงว่าไปถึงเดี๋ยวก็รู้เอง" บาสเตียนขนกระเป๋าขึ้นรถเสร็จเรียบร้อยแล้วก็หันกลับมาตอบคำถามคนที่ยืนหน้าบึ้งรอคำตอบอยู่ข้างรถ
"ก็ฉันอยากรู้ตอนนี้นี่นา" มินธิราไม่รู้ว่าจะถูกพาไปที่ใด มีเพียงคำสั่งให้จัดกระเป๋าสำหรับสามสี่วันอย่างกะทันหันเมื่อคืนนี้
"แต่ผมยังไม่อยากบอก" เขาบอกด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในบ้านเพื่ออุ้มลูกสาวตัวน้อยออกมาขึ้นรถ
บาสเตียนวางอลิซลงที่เบาะหลัง เขาคาดเข็มขัดนิรภัยให้อย่างเรียบร้อยเพื่อความปลอดภัย ก่อนจะเปิดประตูด้านหน้าให้พี่เลี้ยงสาว แม้ว่าเธอจะรู้สึกขุ่นเคืองที่เขาไม่ยอมบอกว่าจะไปที่ใด แต่ก็ยอมก้าวขึ้นรถแ
