“โรส” นฤดลเอ่ยเรียกเธอด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“มีอะไรหรือ” เธอเอ่ยถามด้วยความสงสัย ขณะที่ใช้มีดหั่นปลาแซลมอน
“พรุ่งนี้เราต้องกลับกันแล้ว ผมมีประชุม” เขาเอ่ยบอก
“โอเค เดี๋ยวฉันจะจัดกระเป๋าเลย”
เธอเอ่ยบอกจบ แล้วหันไปมองอาทิตย์ที่เธอมากับพุดตาน อีกทั้งเขาสองคนยังเดินจับมืออีกด้วย โรซารี่เธอพอเดาเหตุการณ์ได้ว่าเขาสองคนคงมีความสัมพันธ์กันแล้ว แต่คนที่มีสีหน้าเรียบเฉย แต่ในใจรู้สึกแปลกใจที่สองคนก้าวเดินมาเช่นนี้ อาทิตย์เผยรอยยิ้มให้พุดตานและเลื่อนเก้าอี้ให้พุดตาน เธอจึงนั่งลงทันที
“ขอบคุณค่ะ” พุดตานเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม อาทิตย์จึงก้าวเดินมานั่งอีกฝั่ง
“อะไรอย่างไง” โรซารี่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย คำถามของโรซารี่ทำให้ใบหน้าเขินอายของพุดตานแดงราวกับลูกแอปเปิลแดง
“เราสองคนลองคบหาดูใจกัน” อาทิตย์เอ่ยบอกขณะที่นั่งลงจับมือเรียวของพุดตาน
“ดูแลและรักพี่อาทิตย์ให้มากรักกันให้ยืนยาว พุดตาน” โรซารี่เอ่
