ตอน 27
ยูจินก้มมองนาฬิกาข้อมือ “ไม่ไหวแล้วค่ะ ฉันต้องไปเรียน…วันนี้มีเข้าเรียนแต่เช้า ถ้าอยู่ต่อคงไปสายแน่ๆ”
เธอพูดพลางเก็บอุปกรณ์เข้ากระเป๋าอย่างเร่งรีบ
วาคินยังเอนพิงหมอนอยู่ แต่สายตากวาดมองเธอไม่วางตา ริมฝีปากเอ่ยช้าๆ
“งั้น… แต่งตัวให้ผมก่อน เดี๋ยวผมจะไปส่งเอง”
ยูจินเงยหน้าขึ้นทันที สีหน้าตกใจแทบจะหลุดเสียง
“คุณเพิ่งผ่าตัดนะ! จะบ้าเหรอคะ ยังไงคุณก็ต้องพักฟื้นที่โรงพยาบาลก่อน!”
น้ำเสียงเธอจริงจังมาก แต่ทว่า… ใครจะไปห้ามมาเฟียอย่างเขาได้ "วายุทราบคงไม่ยอมแน่นอนค่ะ"
ราเชนทร์ที่ยืนเงียบอยู่ด้านหลัง สุดท้ายก็ต้องกลั้นใจพูดขึ้น
“นายครับ… แผลเพิ่งได้คืนเดียวเอง จะให้ลุกออกไปแบบนี้มัน~”
วาคินเหลือบตามองเขาเพียงแวบเดียว ความเย็นชาในดวงตานั้นทำให้ราเชนทร์ต้องกลืนคำพูดที่เหลือลงคอทันที
“…เตรียมรถ”
เสียงเจ้านายชัดเจน และนั่นคือคำสั่งที่ไม่มีใครปฏิเสธได้
"ครับ.." เสียงของราเชนทร์ ตอบรับ
