หลังจากมีบทรักเร่าร้อนในตู้คอนเทนเนอร์ไปเมื่อสองคืนก่อนฉัตรกล้าก็รู้สึกว่าร่างกายของเขามันยังปลดปล่อยไม่หมด เขาอยากนอนกับเธออีกแต่ก็กลัวเสียงจะดังทำให้คนข้างห้องรู้และจะมองณิชาภาไม่ค่อยดี
ฉัตรกล้ามองนาฬิกาที่ผนังตอนนี้มันเป็นเวลาห้าทุ่มกว่าแล้วแต่เขาก็ยังคงคิดถึงณิชาภาและนอนไม่หลับ ชายหนุ่มเดินออกมาจากนอกห้องและลังเลว่าจะไปเคาะประตูห้องหญิงสาวดีหรือเปล่าแต่เดินมายังไม่ถึงประตูห้องข้างๆ ของณิชาภาก็เปิดขึ้น
หญิงสาวคนนั้นยิ้มให้ฉัตรกล้าก็ยิ้มตอบและกล่าวทักทายเพราะเคยเห็นหน้ากันมาหลายครั้ง
“เวรดึกเหรอครับพี่” เขารู้เธอคนนี้ทำงานเป็นพยาบาลและการออกจากห้องเวลานี้ก็คงไปทำงานเวรดึกแน่ๆ
“ค่ะช่วงนี้พี่เวรดึกติดติดกันหลายคืนเลย น้องยังไม่นอนอีกเหรอคะ”
“นอนไม่ค่อยหลับครับ”
“คนไม่ทำงานนอนไม่หลับแต่คนต้องไปทำงานอย่างพี่นี่แย่เลยค่ะง่วงแล้วง่วงอีก”
“ขึ้นเวรดึกติดๆ กันหลายคืนไม่เหนื่อยแย่เหรอคร
