“รักพี่ชาร์ลที่สุดในโลกเหมือนกันค่ะ”
บทส่งท้าย
การรอคอยเรื่องทายาทเป็นความหวังของทุกคน และดูจะตื่นเต้นกันยกใหญ่เมื่อสะใภ้ทั้งสองของตระกูลเผอิญท้องพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย
ชัชวินทร์ดูแปลกไปในสายตาของผู้ใหญ่ เขาคอยตามติดเมียต้อยๆ เวลางานก็พาเมียไปนั่งเฝ้าด้วย แต่คงจะเฝ้าเมียมากกว่าจะให้เมียมาเฝ้า อุ้งมือใหญ่ที่แสนอบอุ่นกอบกุมมือนุ่มๆ เอาไว้ไม่ห่าง มะปรางเป็นผู้หญิงตัวเล็ก พอเธอตั้งครรภ์เลยดูกลม ผิวพรรณผุดผ่อง ดูน่ารักน่ากอดกว่าไม่ตั้งครรภ์เป็นไหน แบบนี้คนเป็นสามีจึงหวงและห่วงทุกย่างก้าว
“ค่อยๆ เดินสิ เดินเร็วๆ แบบนั้นเดี๋ยวก็สะดุดหกล้ม” เป็นถ้อยคำดุๆ ที่เรียกรอยยิ้มจากทุกคน
ชัชวินทร์ไม่สนใจใครหน้าไหน เวลาภรรยาเดินไปไหน เขาก็จะคอยเป็นทัพหน้ากันทุกคนออกไปให้พ้นทางเดินของ... เมีย ซึ่งดูน่ารักน่าเอ็นดูตามประสาสามีที่รักภรรยาเหลือเกิน
“จับมือเอาไว้ เดี๋ยวหลง” นั่นก็อีกประโยคเรีย
