“ขาวเนียนเหลือเกิน ไม่ผิดกับที่พี่ฝันไว้เลย” เขาลากไล้มือกับอกอวบ หน้าท้องแบนราบของเธอ ได้ยินเธอเผยอปากครางก็ยิ่งลากมือไปมาปั่นป่วนอารมณ์ของหญิงสาว เหมือนเธอจะถอยหนี เอามืออีกข้างที่เขาปัดทิ้งมาดันหน้าท้องของเขาเอาไว้ รัชวินทร์จึงจับมือเธอข้างนั้นมาสวมครอบแก่นกายของเขาเสียเอง
“แม้จะนอนหลับตา แต่ก็ยังต่อต้านพี่อีกนะ” เขาแซวคนขี้อายที่มักหวงเนื้อหวงตัวเสมอ แล้วกดยิ้มที่มุมปาก จะว่าเขาร้ายกาจก็ได้ที่เอาเปรียบคนป่วย แต่คนป่วยน่าเอาเปรียบเสียยิ่งกว่าอะไรและเหมือนเธอจะเหนื่อยกับการผลักไสมือเขาออกห่าง เพราะเหมือนแค่วางแหมะๆ อย่างต่อต้านแต่แรงไม่มีแม้แต่น้อย เธอจึงวางมือไปอีกด้านข้างตัวเหมือนสิ้นฤทธิ์
ก่อนจะกลับมาเหมือนเดิมคือยกมือข้างนั้นมาผลักหน้าท้องของเขาออก แต่โดนปัดทิ้งครั้งแล้วครั้งเล่า รังแกคนป่วยมันได้อารมณ์แบบนี้นี่เอง เขาขยับมือเธอไปตามแก่นกายของเขาตลอดความยาว มืออีกข้างที่ถูกปัดออกก
