“ระแวงไปได้” ชัชวินทร์ทำเสียงจิ๊จ๊ะใส่น้องชาย
“เปล่า แค่มองตานาย ฉันก็รู้เท่าทันแค่นั้นเอง”
“เออวะไอ้นี่ จะร่วมมือกันหรือเปล่า”
“ขอคิดดูก่อน เผื่อฉันมีแผนเด็ดจัดการนายกับพี่เอกโดยไม่ต้องร่วมมือกัน” ชัชวินทร์ยังเล่นลิ้น พูดกวนๆ เช่นเดิม
“บะ! ไอ้น้องบ้า” รัชวินทร์ฉุนน้องชาย แต่อีกฝ่ายเดินไปเสียแล้ว
“ฉันก็มีวิธีจัดการแกกับไอ้ครูหน้าอ่อนเหมือนกัน” รัชวินทร์ทิ้งตัวลงบนเปลที่ผูกเอาไว้ใต้ถุนบ้านเรือนใหญ่อย่างใช้ความคิด ก่อนจะยิ้มมาดร้าย
ปลอดคน.... เพราะทุกคนออกไปทำธุระ เหลือแต่เขาที่อ้างว่าอยากนอนพักผ่อนอยู่กับบ้าน ชายหนุ่มจึงเข้ามาเยี่ยมแก้วกัลยาได้ในที่สุด แม้ผู้เป็นยายจะกำชับเอาไว้ว่าไม่ให้รบกวนสาวน้อยที่นอนป่วยอยู่ แต่เขาไม่ปฏิบัติตามใครจะทำอะไรเขาได้ รัชวินทร์หัวเราะอย่างชั่วร้าย แก้วกัลยาเสร็จเขาแน่...
คราวนี้ไม่ได้ฝันเหมือนอย่างเมื่อคืนแล้วนะ รัชวินทร์บอกตัวเองเมื่อย่องขึ้นมาบนห้องน
