“เรื่องเมื่อกี้อย่าบอกใครนะครับ”
“เรื่องอะไรคะ อ๋อ...” เธอยิ้มแล้วพยักหน้ารับ “ได้ค่ะไม่บอกใคร แต่โบนัสสิบสองเดือนนะคะ” เธอพูดติดตลก
“ผมให้เดือนเดียวครับ แต่จัดหนักให้เลย โอเคไหมครับ” ชัชวินทร์ใจป้ำ มองอีกฝ่ายนิ่งเหมือนไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรกับการต่อรอง
“พี่ล้อเล่นค่ะ ไม่เอาหรอกค่ะ และไม่บอกใครด้วย พี่เก็บรักษาความลับเก่งนะคะ” เธอพูดยิ้มๆ ก่อนจะขอตัวออกไป ชัชวินทร์รู้ดีว่าเลขาคนนี้ของบิดาที่ส่งต่อมาให้เขา ทำงานเก่ง ขยัน พูดเฉพาะเรื่องที่สมควรพูด เก็บอารมณ์เก่ง ยิ้มแย้มแจ่มใส บิดาเลยไม่เคยเปลี่ยนเลขาเลยตั้งแต่ก่อตั้งกิจการ
ชัชวินทร์ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมอง ก่อนชั่งใจ เขากดโทร.ออกหามารดา รอคอยอีกฝ่ายด้วยหัวใจเต้นแรงแปลกๆ
“สวัสดีครับมัม”
“ว่าไงจ๊ะ วันนี้พายุเข้าแน่ๆ ที่ชาร์ลโทร.หามัม”
“ผมก็แค่คิดถึงเท่านั้นครับ” เขาพูดแล้วลูบท้ายทอยตัวเองไปมาเก้อๆ พอจะเริ่มแล้วไม่รู้จะเริ่มประโยคไหนก
