มาวินกับเมริษาแสดงให้ทุกคนรับรู้ว่าเธอเป็นอะไรกัน แต่เวลางานก็เคร่งเครียดมากเช่นเดียวกัน
“หมอเมย์ มืออย่าสั่น”มาวินและชวกรยืนกำกับ
เมริษาสองฝั่ง เขาที่ต้องทำหน้าที่ควบคุมและสอน ส่วน
ชวกรพร้อมเข้าแทนที่หากมีปัญหาเกิดขึ้น
เมริษาสูดหายใจเข้าลึกเต็มปอดแล้วตั้งใจผ่าตามที่มาวินสอน เธอค่อย ๆ กรีดชิ้นเนื้ออย่างระมัดระวัง แล้วก็คีบมันออกมา
วู้!
เสียงพ่นลมหายใจของเธอทำให้ทีมที่เข้าร่วมผ่านตัดโล่งอก เมื่อเธอวางชิ้นเนื้อในถานเสร็จเขาก็ให้ชวกรเย็บปิดปากแผล เพราะเมริษาน่าจะเกร็งจนเหนื่อยแล้ว
“ทุกคนเก่งกันมาก ขอบคุณครับ” มาวินขอบคุณทุกคน และเสียงปรบมือให้กับหมอเมย์ที่นำผ่าวันแรกก็สำเร็จ รอยยิ้มของหญิงสาวผุดขึ้นบนใบหน้า เธอมองเขาอย่างรู้สึกขอบคุณที่ให้เธอก้าวผ่านความกลัวไปได้
“ไม่ต้องห่วง มีพี่ยืนอยู่ข้าง ๆ” คำนี้ก้องในหูตลอด เขาเป็นรุ่นพี่ที่น่ารัก เป็นอาจารย์ที่ดี และเป็นคนที่เธอรักมากในเวล
