พี่วินอย่าลืมทานข้าวนะคะ งานหนักแค่ไหนก็อย่าลืมรักตัวเองนะ ที่สำคัญอย่าลืมรักเมย์ด้วยนะคะ
ส่งเสร็จแล้วก็โยนโทรศัพท์ทิ้งไปหันมากินข้าวอย่างเหงา ๆ ไม่รู้ว่าทำไมตอนนี้ถึงได้ทรมานจากการคิดถึงเขาได้ขนาดนี้นะ บางวันถึงขั้นร้องไห้
“ทำไมเมื่อก่อนไม่เคยเป็นเลย” เธอยกมือขึ้นปาดน้ำแล้วกอดเข่าคิดถึงเขา
ชวกรนั่งลงในห้องพักผู้ป่วยสำหรับเคสกรณีศึกษาในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง สีหน้าของเพื่อนดูไม่ค่อยสดชื่นนักจนเขาเริ่มกลัว
“เป็นยังไงบ้างไอ้วิน” ชวกรถามเพื่อน
“ก็ดีกว่าเมื่อวาน” มาวินเข้าสู่กระบวนการรักษาอย่างเต็มที่ รออาจารย์หมอจากต่างประเทศมาทำการผ่าตัดให้ในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า จากที่ประเมินร่างกายแล้วสามารถผ่าตัดได้
“แกไม่คิดจะบอกเมย์จริง ๆ เหรอ”
“อย่าบอก ฉันไม่อยากเห็นน้ำตาของเมย์อีก แค่นี้ฉันก็ทำเขาร้องไห้มามากแล้ว” น้ำเสียงเครือของมาวินทำให้
ชวกรถึงขนาดกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ จนยกมือขึ้นปาดน้ำตา
