Behind Restaurant
"แน่ใจว่าอยากมาด้วย?" เสียงอบอุ่นถาม เอียงมองโมนิก้าที่นั่งบนรถยนต์ของเขาข้างฝั่งคนขับ
เธออยู่ในชุดกระโปรงเรียบๆ สีพีช ปล่อยผมสลวยสีทองเบี่ยงข้างเดียวตัดผิวขาว
"อืม ขนาดนี้แล้ว"
"พวกเพื่อนผมน่าจะคุยแต่เรื่องเรียนไม่ก็โรคต่างๆ คุณควรแยกโต๊ะดีที่สุด" เสียงอบอุ่นบอกอีกครั้ง ก่อนเอื้อมไปบิดกุญแจรถดับเครื่องยนต์
เขาคิดว่าความทรงจำของเธออาจกลับมาได้บ้าง หากลองเข้าสังคมเจอสิ่งใหม่ๆ ยกเว้นการนั่งรวมกับบรรดาเพื่อน
"ไม่มีปัญหา ฉันไม่ถนัดเรื่องคุยกับคนแปลกหน้าอยู่แล้ว" โชคดีที่ไม่เจ็บแผล เธอค่อยๆ เดินผ่านรองเท้าผ้าใบสีขาวที่มันไม่เข้ากับชุดสวยเลย
เดินเลี่ยงไปอีกมุมโต๊ะนึงของร้านอาหาร ปล่อยหมอหนุ่มไปยังโซนเลี้ยงสังสรรค์ มีบรรดาแพทย์หลายคนตรงนั้น
"รับแต่ไวน์ค่ะ" เสียงใสบอกพนักงาน สัญชาตญาณสั่งให้เธอนึกถึงเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ราวกับว่าคุ้นเคยอย่างดี
"ไปไงมาไง ถึงได้มาท
