คืนนี้ฝนตกทั้งคืนมันทั้งหนาวแล้วก็น่ากลัว ฉันนอนขดตัวอยู่ในผ้าห่มไม่ยอมเงยหน้าขึ้นไปมองอะไรด้านนอกเลย ทั้งเสียงฟ้าผ่าเสียงอะไรบ้างก็ไม่รู้ที่มันดังก้องในหูของฉันทั้งคืน
ก๊อกๆ ก๊อกๆ (เสียงเคาะห้อง)
ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงของใครสักคนเคาะห้อง เมื่อจะลุกขึ้นมันกลับลุกไม่ไหว คล้ายโลกมันกำลังมุนและเหมือนมีแรงอะไรบางอย่างดูดฉันให้นอนลงไปที่เตียง พยายามจะลุกขึ้นอีกครั้งแต่มันก็ไม่ไหว จริงๆ มันหนักหัวมาก แถมยังปวดหัวเอา มากๆ อีกด้วย
“คุณแสนดีครับอาหารเช้าพร้อมแล้วนะครับ” เสียงลูกน้องของคุณโชนตะโกนบอกฉันจากด้านนอกประตู ถึงอยาดจะตอบกลับเพียงใดฉันก็ทำไม่ได้
นี่ทำไม จู่ๆ ฉันถึงป่วยหนักขนาดนี้กันแค่เมื่อคืนฝนตกเองเนี่ยนะ
ก๊อกๆ ก๊อกๆ
“คุณแสนดีครับ” เสียงคนที่อยู่หน้าห้องพยายาทเคาะเรียกฉันอยู่นานจนเสียงนั้นเงียบไป
ฉันนอนขดตัวสั่นเทาอยู่ในผ้าห่มอยู่อย่างนั้น ไม่มีแม้กระทั่งเรี่ยวแรงที่จ
