คุณฌอนมองฉันกับน้องชายของเขาแล้วก็ ยิ้มๆ ฉันก็ยิ้ม แห้งๆ ตอบ แต่ก็ต้องหุบยิ้มเมื่อเห็นว่าคุณท่านกำลังเดินตรงมาทางนี้
“ขะ ขอตัว...”
“ไม่ได้ !!” พูดยังไม่จบก็โดนคุณโชนพูดขัดสะก่อนแถมเขายังกอดเอวฉันแน่นมากขึ้นกว่าเดิมเพื่อไม่ให้ฉันดิ้นหลุดไปได้อีกด้วย
คุณท่านเดินมาหยุด ข้างๆ กับคุณณอนก่อนจะมองฉันกับคุณโชนด้วยความสงสัยจากนั้นก็ยิ้มออกมา ฉันรีบก้มหน้าลงไม่รู้จะเริ่มพูดยังไงกับคุณท่านดี
“สะ สวัสดีค่ะคุณท่าน...” ฉันก้มหน้าพูด
“ไม่เจอกันนานเลยนะหนู แล้วทำไมถึงมากับมันได้ล่ะหื้ม...”
จะตอบว่ายังไงดีล่ะที่บอกว่าจะไปใช้ชีวิตอยู่เอง คือฉันอยู่กับคุณโชนตลอด
“พ่อครับ ผมคบกับแสนดี” จู่ๆ คุณโชนก็พูดโพล่งขึ้น ทำเอาฉันถึงกับตาโตรีบปฏิเสธทันที
“มะ ไม่ใช่นะคะ เรายังไมีได้คบกัน !!”
พอฉันพูดออกไปแบบนั้นคุณโชนก็ทำหน้าเหวี่ยงใส่ฉันทันที ฉัรพูดผิดตรงไหน ก็เรายังไม่ได้เป็นอะไรกันหนิ
“สำหรับหนูแสนด
