บทที่ 40 ว่าที่แม่สามีที่กลับตัวกลับใจ
“คุณแม่ฟังอะไรจากยี่หวามาบ้างครับ ผมอยากรู้ว่าทำไมคุณแม่ถึงไม่ชอบน้ำค้างถึงขนาดนี้”
เสียงทุ้มของหมิงเผิงถามผู้เป็นมารดาด้วยสีหน้าที่จริงจัง
“ก็แม่หนูนี่ทำงานที่ผับที่บาร์ใช่ไหมล่ะ”
“ครับ”
“ก็แม่ไม่ชอบ ผู้หญิงที่ทำงานกลางคืน ไม่รู้ผ่านอะไรมาบ้าง อีกอย่างลูกในท้องแน่ใจหรือว่าคือลูกของลูกน่ะ”
“แน่ใจครับ”
“ลูกชอบเธอที่ตรงไหนล่ะ ดูทั่วไปเธอก็ธรรมดา หน้าตาก็ธรรมดา”
“คุณแม่ยังจำตอนที่ผมอายุ 15 ปีได้ไหมครับ ตอนที่ไปเที่ยวทะเล”
“จำได้สิ วันที่ลูกจมน้ำเกือบจะเสียชีวิต จำได้ดีเชียวล่ะ”
“ถ้างั้นคุณแม่ดูรูปนี้สิครับ พอจะจำอะไรได้บ้างไหม”
คนตัวสูงพูด พร้อมกับล้วงโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงสีเข้ม จากนั้นเปิดรูปของน้ำค้างชูสองนิ้วในตอนเป็นเด็กให้ผู้เป็นแม่ดู
“นี่มันเด็กที่ช่วยลูกเอาไว้นี่นา”
“ครับ เธอคือน้ำค้างนี่แหละครับ”
“ตายจริง ทำไมไม่บอกแม่
