ดวงตาคู่สวยเต็มล้นไปด้วยหยาดน้ำตาไม่ต่างกัน รู้สึกเจ็บปวดกับทุกคำพูดที่ได้พูดกับเขาออกไป ฝ่ามือเรียวเล็กได้แต่ลูบหน้าท้องของตัวเองไปมาเบา ๆ
"ขอโทษนะลูก แม่ขอโทษที่พูดจาไม่ดีแบบนั้นออกไป"
ทั้งที่เธอก็สัญญากับตัวเองแล้วว่าจะไม่พูดเรื่องกำจัดเด็กอีกแล้ว เพราะเธอตัดสินใจแน่วแน่และเด็ดเดี่ยวว่าจะเป็นซิงเกิ้ลมัม จะเลี้ยงดูลูกที่เกิดมาจากเขาคนนั้นให้ดีที่สุด ได้แต่ขอโทษลูกซ้ำ ๆ ที่เคยคิดและพูดว่าอยากจะเอาเขาออก แม้วันนี้ทุกอย่างจะยังคงมืดมัวกับอนาคตแต่เธอก็ยังเฝ้าฟูมฟักลูกน้อยในครรภ์เป็นอย่างดี อายุครรภ์สิบห้าวีคเข้าไปแล้ว เธอคงไม่กล้าทำร้ายลูกได้ลงอย่างที่เคยคิดเมื่อก่อนหรอก
รัชชานนท์หวังจะเดินตามช่อฟ้าไป แต่เขาก็ช้ากว่าเธอไปหลายก้าวนัก จนตอนนี้ไม่รู้เลยว่าเธอเดินหนีออกไปทางไหนแล้ว เสียงเรียกของคนขับรถที่ถูกลลิตาส่งให้มาตามหา วิ่งเหนื่อยหอบเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้ารัชชานนท์อีกครั้ง
"คุณนนท์คร
