"ที่นี่มีที่พักให้อยู่ฟรี แต่นอกจากงานเสิร์ฟก็ต้องช่วยทำความสะอาดร้าน จัดร้านด้วยนะ อาหารฟรีสองมื้อ เงินเดือนเก้าพันไม่รวมทิป เธอโอเคหรือเปล่า?"
ช่อฟ้าจ้องมองหน้าชายหนุ่มคนที่เธอคิดว่าเขาน่ากลัวมาก แต่ในเวลานี้เขากลับเหมือนพ่อพระมาโปรดชีวิตใหม่ ตอนนี้ไม่มีตัวเลือกให้เธอต้องเลือกมากมายนัก ทำงานที่นี่ไปก่อนรอวันขยับขยายก็ไม่สายหรอกใช่ไหม
"ขอบคุณที่เมตตาชีวิตช่อนะคะคุณ...."
"เรียกฉันว่ารามิลก็ได้"
"ขอบคุณคุณรามิลมากนะคะ ช่อจะตั้งใจทำงานให้ดีที่สุดค่ะ"
ฝ่ามือเรียวปาดเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าสวยที่ไร้เครื่องสำอางแต่งแต้ม รามิลจับจ้องมองหญิงสาวอย่างพินิจพิจารณาอีกครั้ง เพราะเธอแลดูเหนื่อยเหมือนกับคนอดหลับอดนอนมาทั้งคืนเลย
"มาจากที่ไหนน่ะเรา" ร่างสูงเดินไปนั่งไขว้ขาอยู่บนโซฟาตัวยาวใหญ่ พร้อมกับตบที่ว่างข้างกายเชื้อเชิญให้หญิงสาวไปนั่งลงข้าง ๆ กัน ช่อฟ้าจึงเลือกนั่งโซฟาเดี่ยวตัวที่อยู่ข้างกายเขา
