ธารมิกากลับมาเห็นทิวเขาวิ่งเล่นจนเหงื่อโทรมแล้วก็ยังไม่หยุดวิ่ง จนต้องเรียกให้ไปอาบน้ำก่อนแต่ทว่าทิวเขาอยากกินข้าวก่อนจึงต้องต่อรองกับแม่
“แม่ฮะ...พี่เขาหิวแล้ว”
“ตัวสกปรกหมดแล้ว เดี๋ยวตัวไม่หอมนะ สาว ๆ ก็จะไม่มองด้วย” ธารมิกาบอกกับเจ้าเด็กเห็นแก่กิน พอสามขวบก็กินเก่งจนกางเกงต้องเปลี่ยนทุกเดือนโตเร็วมาก
“พี่เขาออกกำยังกายตามที่แม่บอกแย้วนะ นี่วิ่งเย่นจนเหนื่อยทำให้ย่างกายเผาผานพาลังงาน ต้องยีบเติมพาลัง” เด็กน้อยพูดเหมือนที่แม่พูดก่อนออกไปทำให้ธารมิกาส่ายหน้า วันนี้เธอเหนื่อยมากจึงซื้อไก่อบตัวใหญ่มาสองตัวให้รุ้งรวีเอากลับไปหนึ่งตัว ส่วนเธอจะทำส้มตำกินเดี๋ยวจะให้รุ้งรวีทำให้ แต่เมื่อมองไปยังลูกชายที่ทำหน้าอย่างไรก็ดูพิรุธจึงจับผิด
“ไม่ใช่ว่าแอบไปกินอะไรมาก่อนหรือเปล่า” ธารมิกาหรี่ตาจับผิด
แต่แค่พูดแค่นี้ทิวเขาสบายมาก “ป่าวน้า ยอกิงข้าวฝีมือแม่อย่างเดียวเยยนะ” ทิวเขาพูดเอาใจพร้อมกับก
