“น้ำ” เสียงแหบพร่าของขวัญ ดีแลนจึงเดินไปเปิดตู้เย็นเล็ก หยิบน้ำเย็นออกมา เปิดฝาและนั่งยองๆ ยกศีรษะของขวัญขึ้นมา...แต่จู่ๆเขาก็หยุด เขาเปลี่ยนใจช้อนร่างเธอกลับขึ้นเตียง
ดีแลนยกขวดน้ำขึ้นดื่มเอง เขาโน้มหน้าไปหาขวัญปากหยักประกบปิดปากอิ่มที่มีรสหวานเจื่อจางจากเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ อึกอึก ขวัญได้รับน้ำดื่มจากโพรงปากของเขาอย่างระมัดระวัง และดูเหมือนครั้งเดียวจะยังไม่พอเพราะปลายลิ้นของเธอพยายามแหวกเข้ามาในโพรงปากเขา ธรรมชาติที่น่ารักของเธอทำให้เขาต้องระงับจิตใจไว้ก่อน
ดีแลนจึงทำเหมือนเดิม ป้อนน้ำให้ขวัญด้วยริมฝีปากเขาครั้งแล้วครั้งเล่าให้เธอได้อิ่มเอม
อื้ม ขวัญพลิกตัวจัดท่าสบายให้ตัวเองเมื่อเธอเพียงพอกับน้ำแล้ว มุมปากหยักยกยิ้ม ไม่รู้ว่าควรสงสารและมอบความเห็นใจหรือจัดการให้หลาบจำดีนัก
พรึ่บ เสื้อผ้าบนตัวขวัญค่อยๆถูกกำจัดออกไปอย่างอ่อนโยน อกอิ่มยังคงเหมือนเดิม แม้ส่วนอื่นๆจะผายผอมลงแต่อกอ
