พรางรัก (ลูกเมียน้อย)

" ความรักที่ไม่เคยมีอยู่จริง "

@ผับ Y 🍻 20.00 น.

💬 Pang : มาถึงแล้วค่ะ อยู่หน้าผับ

💬 Puen : ขึ้นมาชั้นสอง ห้องวีไอพี 207

💬 Pang : ค่ะ

เพลงขวัญมาถึงผับในเวลาสองทุ่ม การแต่งกายที่ไม่ได้วาบหวิว แต่ก็ไม่ได้มิดชิดจนเกินไป ตั้งแต่เดินเข้าไปในผับ มีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่มองตามเธอไม่ขาด คนตัวเล็กได้แต่เกร็งๆ รู้สึกกลัวเล็กน้อย เดินไปตามเส้นทางที่อนาวินบอก จนมาถึงห้องวีไอพี 207 เธอหยุดอยู่หน้าประตู สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป และก็ต้องแปลกใจ เมื่อคนที่นั่งอยู่ในห้องนั้นไม่ได้มีแค่อนาวินเพียงคนเดียว

"มาแล้วเหรอ...

"ค่ะ....สวัสดีค่ะพี่ปืน /พี่บาส /พี่โซ่ /ปาน

"เพลง..จะมาทำไมไม่บอก....หรือว่าพี่วินเป็นคนชวนเพลงมา...ร้ายนะเนี้ย : ปาน

"งานสำคัญทั้งทีก็ต้องชวนเพลงมาอยู่แล้ว เพื่อนรักของปานไม่ใช่เหรอ..

"นี่มันอะไรกันคะ เพลงงงไปหมดแล้ว

"เพลงนั่งก่อน... : ปืน

"เพลง...นี่ไง...คนที่ปานบอก : ปานยิ้มแล้วมองไปที่อนาวิน

"หมายความว่าไง?"

: ใบหน้าสวยเริ่มซีดลงอยากเห็นได้ชัด วินาทีนี้หัวใจของเพลงขวัญเหมือนถูกเข็มนับร้อยมาทิ่มแทง ภาวนาอย่าให้เป็นอย่างที่คิด จะเป็นใครก็ได้แต่ต้องไม่ใช่ปานเพื่อนรักคนเดียวของเธอ

"พี่วิน..พึ่งจะขอปานเป็นแฟน แล้วปานก็ตอบตกลงแล้วด้วย : ปาน

"จริงเหรอ..?...นานแค่ไหนแล้วที่ปานคุยกับพี่วิน "

: น้ำตาของเพลงขวัญเริ่มคลอเบ้า เธอมองหน้าอนาวินอย่างต้องการคำตอบ คำถามที่คนอื่นคิดว่าเธอถามปาน แต่เปล่าเลย เธอถามอนาวินที่นั่งนิ่งเฉย ใบหน้าไม่มีความกังวลเลยสักนิด

"น่าจะสองเดือนแล้วมั้ง.....ดูทำหน้าเข้า ไม่ต้องเป็นห่วงปานหรอกน่า..พี่วินเขาดีกับปานมาก" : ปาน

"ร้ายนะมึงไอ้วิน ซุ้มเงียบเลย..แม้แต่เพื่อนก็ไม่ยอมบอก : บาส

"กูหาจังหวะเวลาอยู่ ก็บอกแล้วนี่ไง"

".................... เพลงขวัญไม่พูดอะไรเลยสักคำ เมื่อมองดูใบหน้าของอนาวินที่ยิ้มระรื่น ไม่มีความเสียใจเลยสักนิด สองเดือนที่เขาคุยกัน แปลว่าเขามีคนอื่นระหว่างที่คบกับเธอ...แถมคนๆนั้นยังเป็นเพื่อนที่เธอรักมาก... แค่นี้ก็รู้แล้ว ว่าที่ผ่านมาเขาแค่หลอกเธอ เพลงขวัญลุกขึ้นยืน อยากจะเดินออกไปจากที่ตรงนี้ เธอกลั้นน้ำตาไว้แทบจะไม่อยู่แล้ว แต่พอลุกขึ้นก็หน้ามืด จะเป็นลม เป็นปืนที่มาช่วยรับตัวเธอไว้ไม่ให้หงายหลังลงพื้น

"เพลง !.. ไม่สบายหรือเปล่า ทำไมหน้ามืด : ปืน

"ปะ..เปล่าค่ะ..พี่ปืน..เพลงอยากกลับบ้าน พี่ปืนช่วยไปส่งเพลงหน่อยได้ไหมคะ

: แววตาที่มีแต่ความเศร้าส่งไปให้ปืน ปืนเองก็พอจะเดาได้ว่าเธอไม่อยากอยู่ตรงนี้ เลยอาสาพาเธอออกมา

"พาเพลงกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะค่ะพี่ปืน หน้าตาดูซีดๆ สงสัยจะไม่สบาย : ปานมองดูเพื่อนด้วยความเป็นห่วง

"ฟุบ ! ตุบ ! : พูดยังไม่ทันขาดคำ เพลงขวัญก็เป็นลมหมดสติไป

"เพลง !

อนาวินมองตามเพลงขวัญ ที่ตอนนี้เป็นลมหมดสติลงในอ้อมกอดของปืน เขาตกใจไม่น้อยที่เห็นเพลงขวัญสลบลงไปแบบนั้น ได้แต่มองและนั่งนิ่ง ทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา ทั้งที่ในใจกระวนกระวายใจจนแทบจะนิ่งไม่ไหว แต่อีกใจก็ได้แต่บอกว่า 'เขาเกลียดเธอ' นั่นคือสิ่งที่เขาต้องจำ

"พี่พาเพลงไปโรงพยาบาลนะ ดูตัวสั่นๆ เหมือนจะช็อค : ปืน

"ค่ะ เดี๋ยวปานตามไปนะคะ รีบไปเถอะค่ะพี่ปืน : ปาน

ปืนอุ้มเพลงขวัญออกไป ก่อนจะขับรถตรงไปที่โรงพยาบาล โดยปานกับอนาวินขับรถตามมาทีหลัง พอมาถึงหมอก็นำตัวเข้าห้องฉุกเฉิน และให้เธอแอดมิดที่โรงพยาบาลเพื่อรอดูอาการ

"เป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ : วิน

ทุกคนต่างหันไปมองอนาวินที่ดูเหมือนจะร้อนรนผิดปกติ แต่พอรู้ตัวว่าเผลอแสดงอาการที่บ่งบอกว่าเป็นห่วงเพลงขวัญจนออกนอกหน้า เขาก็กลับมาทำหน้านิ่งดังเดิม

"ความเครียดสะสม และพักผ่อนน้อยครับ ให้น้ำเกลือสักคืนก็น่าจะดีขึ้น

"ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง หมอขอตัวนะครับ

"ครับ/ค่ะ

หลังจากที่คุณหมอเดินออกไป ปืนก็อาสาเป็นคนอยู่เฝ้าเพลงขวัญ

"คืนนี้เดี๋ยวกูจะเฝ้าเพลงเอง มึงกลับไปส่งปานที่คอนโดก่อน : ปืน

"เพลงเป็นคนของบ้านกู เดี๋ยวกูให้คนที่บ้านมาเฝ้า จะได้เอาของใช้ของเธอมาด้วย ไม่ต้องลำบากมึงหรอก

"แต่กูเต็มใจ ไม่ได้ลำบากอะไร : ปืน

"ปานว่าให้พี่ปืนเฝ้าก็ดีนะคะ พี่ปืนจะได้เร่งทำคะแนนด้วย : ปาน

"ไม่ ! ... คนจะตาย จะมาทำคะแนนอะไรตอนนี้"

อนาวินตะคอกเสียงดังใส่ปาน จนปานต้องเงียบไป สายตาคมที่จ้องมองไปยังปืน บ่งบอกว่าเขาพูดจริง ไม่ได้ล้อเล่นอย่างแน่นอน

"มึงไปส่งปาน เดี๋ยวกูจะรอคนที่บ้านมาถึงจะกลับ

"ก็ได้ งั้นพรุ่งนี้กูจะมาใหม่ กลับกันเถอะปาน : ปืน

"ค่ะ : ปานไม่กล้ามองหน้าอนาวิน เขาดูหน้ากลัว เหมือนคนที่ไม่พอใจอะไรสักอย่าง เธอก็แค่เชียร์พี่ชายให้เพื่อนสนิท ไม่เข้าใจทำไมต้องตะคอกเสียงดังใส่เธอด้วย

หลังจากที่ทั้งคู่กลับไป อนาวินเข้ามาหาเพลงขวัญในห้องพักฟื้นผู้ป่วย เขามองดูเธอที่หลับอยู่ไม่ได้สติ ก่อนจะนั่งลงข้างเตียง แล้วจับมือเล็กขึ้นมากุมไว้หลวมๆ

"ขอโทษ 😢

เพลงขวัญกระดิกนิ้วสองที เริ่มรู้สึกตัวก่อนจะค่อยๆลืมตา อนาวินรีบเอามือออกจากมือของเธอแล้วพาตัวเองไปนั่งที่โซฟาอย่างรวดเร็ว

"ตื่นแล้วเหรอ"

"พี่วิน"

"ยังดีที่จำฉันได้

"พี่วิน...เรื่องเมื่อกี้มันคืออะไรค่ะ 😢

"เรื่องไหน ?

"เรื่องที่ปานบอกว่าเป็นแฟนกับพี่...ไม่จริงใช่ไหม "

"จริง ฉันขอปานเป็นแฟน และปานก็ตอบตกลงแล้ว เรากำลังคบกัน

"😢😢 แล้วเพลงล่ะคะ..พี่เอาเพลงไปไว้ไหน

"เธออยู่ส่วนของเธอ เป็นเมียน้อยเหมือนที่แม่เธอเป็น ไม่ดีเหรอ ...

"ที่ผ่านมามันคืออะไร ที่พี่มาขอคบกับเพลง...ทำทำไมคะ

"ฉันเคยบอกเธอแล้วนะเพลงขวัญว่า อย่ารักฉันให้มากกว่าตัวเอง เพราะฉันจะทำให้เธอเจ็บ...เจ็บปวดเจียนตาย ให้มากกว่าที่แม่เธอทำกับแม่ฉัน

"ที่ทำไปเพราะอยากให้เพลงเจ็บสินะ 😢 อึก..อึก

"เพลงขอถามอะไรสักคำ...

"ที่ผ่านมามีสักเสี้ยววินาทีไหม ที่พี่รู้สึกดีกับเพลงจริงๆ คำที่บอกว่ารักว่าชอบ มันเคยมีอยู่จริงบ้างไหม 😢

"ไม่เคย...

"คนไร้หัวใจ 😭 ทั้งที่เพลงรักพี่จนหมดใจ แต่พี่กลับหลอกเพลงมาโดยตลอด

"หัวใจน่ะมี แต่ไม่ได้มีไว้ให้ผู้หญิงอย่างเธอ

" เธอมันก็แค่ลูกเมียน้อย อย่าหวังสูงว่าฉันจะมีใจ

"โอเคค่ะ...เพลงเข้าใจแล้ว.....อึก อึก"

"ถ้าไม่เคยรักกัน...ก็เอาของๆพี่คืนไปเถอะค่ะ...เอาไปให้คนที่พี่รักจริงๆ....เพลงคืนให้...คืนให้พี่ทุกอย่าง...ความทรงจำระหว่างเรา ขอให้มันอยู่แบบนั้นตลอดไป ขอบคุณนะค่ะที่ครั้งหนึ่งเคยเข้ามาเป็นความสุขในชีวิตของเพลง ถึงแม้มันจะเป็นแค่ความรักจอมปลอมก็ตาม 😢😢

เพลงขวัญดึงสร้อยคอทองคำขาวที่อนาวินเคยมอบให้ออกจากคอของตนเอง แล้ววางมันไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง คืนทุกอย่างให้กับเขา เขาหยิบมันไม่พูดอะไร แล้วเดินออกจากห้องไป

"อึก..อึก..😭... เพราะอยากให้เพลงเจ็บมากใช่ไหม..ถึงเลือกปาน...ทำไมพี่ถึงใจร้ายกับเพลงขนาดนี้...เพลงผิดอะไร 😭

เพลงขวัญร้องไห้อย่างหนัก เพื่อนรักกับคนที่รักเป็นแฟนกัน เธอควรจะยินดีด้วยใช่ไหม หัวใจที่ถูกกรีดเป็นแผลเวอะหวะ โทรมเลือดโทรมหนองจนไม่สามารถรักษาได้ นี่ใช่ไหมที่เขาบอก สักวันเธอจะเจ็บปวดจนทนไม่ไหว..ซึ้งแล้วกับความรัก.. รักที่มีให้เขาฝ่ายเดียว..