" ย้อนแย้ง 🔞 "
1395 คำ
@ห้องของเพลงขวัญ
ปืนส่งเพลงขวัญที่ห้องเสร็จก็กลับเข้าห้องของตัวเองทันที
ด้านของเพลงขวัญ พอเห็นว่าปืนกลับไปแล้ว เลยตื่นลืมตาขึ้นมา เธอรู้สึกตัวตั้งแต่ตอนที่อนาวินกับปืนคุยกันแล้ว พอนึกถึงคำพูดของอนาวิน น้ำตาสีใสก็เริ่มไหลรินออกมา
"อย่ามารู้ดี..มึงไม่ใช่กู..อย่ามาพูดในสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้ กูไม่ได้รักเพลงขวัญ ทุกอย่างที่ทำเพราะกูอยากให้เธอออกไปจากชีวิตของกูกับพ่อ ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น
เพลงขวัญหวนคิดถึงคำพูดนั้นของอนาวินซ้ำๆตลอดทั้งคืน น้ำตาสีใสไหลอาบแก้มเนียน ที่ผ่านมาเคยคิดว่าความรักความจริงใจของเธอ อาจจะทำให้เขาลดฑิฐิหรือความแค้นในใจลงบ้าง แต่วันนี้ทุกอย่างมันพิสูจน์แล้วว่าต่อให้รักให้จริงใจกับเขาแค่ไหน สุดท้ายเขาก็ต้องการตัดเธอออกไปจากชีวิตอยู่ดี ตลอดทั้งคืนจนถึงเช้าเธอร้องไห้อยู่แบบนั้น และสุดท้ายก็คิดได้ว่าควรจะตัดใจจากเขาสักที
@เช้าวันต่อมา ~ วันเดินทางกลับ
"ทุกคนก่อนออกเดินทาง ตรวจสอบสิ่งของของตัวเองให้เรียบร้อยด้วย ใครลืมอะไรไว้ที่นี่...กูไม่พากลับมาเอานะเว้ย : วิน
"อืม...แล้วเพลงล่ะ...ทำไมยังไม่มาอีก..นี่ก็เลยเวลานัดมาห้านาทีแล้วนะ : ปาน
"นั่นสิ ปกติน้องเพลงไม่เคยมาสายนิ...เมื่อเช้าก่อนออกมาก็ไม่ได้ไปเคาะเรียกซะด้วย เป็นอะไรหรือเปล่านะ : โซ่
"ตื่นสายล่ะมั้ง เมื่อคืนเห็นดื่มเบียร์ไปหลายกระป๋อง ปานนี่คงจะเมาค้างอยู่บนเตียง หึ...ไม่มีความเกรงใจคนอื่น ปล่อยให้คนอื่นๆรอนานขนาดนี่ได้ยังไง : วิน
"ขอโทษนะคะที่ให้รอ
เพลงขวัญเดินลากกระเป๋ามา ก่อนจะเอ่ยขอโทษทุกคนออกไป
"เพลง..ทำไมหน้าตาเป็นแบบนั้นไม่สบายเหรอ : ปาน
"...สำออย !
"ไอ้วิน...มึงนี่ปากอยู่นิ่งไม่เป็นเลยนะ ก็เห็นอยู่ว่าน้องหน้าซีด ยังจะไปแขวะเขาอีก : โซ่
"แตะต้องไม่ได้เลยนะ ไม่รู้จะเข้าข้างอะไรกันนักหนา .........
"ยืนบื้ออะไรอยู่...ขึ้นรถสิ...ไปนั่งที่เดิมของเธอโน่น
: อนาวินพูดกับเพลงขวัญ ก่อนจะมองดูใบหน้าหวานที่ซีดเผือก คนตัวเล็กยังคนนิ่งเฉย ใบหน้าไร้ความรู้สึก ไม่ตอบอะไรเขากลับมา เรียกได้ว่าไม่มองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ
"ปาน..เพลงขอเปลี่ยนที่นั่งกับปานได้ไหม เพลงรู้สึกมึนหัว...
"ดะ... : ปาน
"ไม่ได้ !
"อะไรของมึงไอ้วิน พูดแทรกน้องทำไม : บาส
"จะเปลี่ยนที่นั่งทำไม ให้ปานนั่งที่เดิมดีแล้ว ปานจะได้ไม่เวียนหัว
"แต่ปานเติมใจ...... : ปาน
"พี่บอกให้นั่งที่เดิม....เข้าใจที่พูดไหม
"ขะ..เข้าใจค่ะ : ปานหลบสายตาอนาวิน เธอไม่ชอบเลยเวลาที่เขาดุเธอแบบนี้
"ขึ้นไป อย่าลีลา สายมากแล้ว..
เพลงขวัญเดินขึ้นรถไปนั่งที่เดิม ส่วนอนาวินเดินตามขึ้นไปนั่งข้างๆเธอ กำลังจะเอ่ยคำพูด แต่คนตัวเล็กเอียงข้างให้ แถมยังทำทีว่าหลับใส่เขาอีกต่างหาก
"หึ....โดนบ่นแค่นี้..ทำมาเป็นนิ่งใส่...แล้วไง..ใครสนใจว่ะ
"มึงก็อย่าไปรบกวนน้อง ให้น้องนอนพัก เห็นไหมว่าน้องตาบวม หน้าซีดอยู่นั่น : โซ่
"สำออยล่ะสิไม่ว่า....แสดงเก่งเหมือนแม่ไม่มีผิด
เพลงขวัญเงียบ ไม่โต้ตอบอะไร จนเวลาผ่านไปหลายสิบนาที อนาวินที่เห็นว่าเพลงขวัญไม่พูดไม่จาอะไรเลย ดูผิดสังเกต...ปกติถ้าเขาพูดใส่เธอเธอจะโต้ตอบกลับมาบ้าง ไม่ได้เงียบกริบแบบนี้
"เป็นอะไรว่ะ.....โกรธอะไรหรือเปล่า...
"อยากโกรธก็โกรธสิ...
"แต่กูยังไม่ได้ทำอะไร จะโกรธเรื่องอะไรว่ะ
อนาวินพูดเบาๆกับตัวเอง ก่อนจะหันมองคนตัวเล็กที่หันข้างให้เขา มือเล็กกอดอกตัวเองเอาไว้ เขาสังเกตเธออยู่นาน และรับรู้ถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น หัวใจมันเริ่มกระวนกระวาย อยากจะถามเพลงขวัญออกไป ว่าโกรธเขาเรื่องอะไร ทำไมถึงเงียบไปแบบนี้ แต่ก็ไม่กล้าเอ่ย กลัวว่าจะเสียฟอร์ม จนเดินทางมาถึงกรุงเทพมหานคร ต่างคนต่างแยกย้าย เพลงขวัญก็เช่นเดียวกัน
"จะไปไหน.....กลับพร้อมฉัน วันนี้ฉันจะกลับบ้านพอดี
"ไม่เป็นไรค่ะ..เพลงกลับเองจะดีกว่า ขอตัวนะคะ
"นี่เธอ....ฉันบอกให้กลับพร้อมฉัน ไม่เข้าใจหรือไง...
"................
"เพลงขวัญอย่ามายั่วอารมณ์ฉัน...เป็นบ้าอะไรว่ะ เงียบอยู่ได้ !!
"...................
"เออ..เก่งนักก็กลับไปเองเลยไป ฉันไม่ง้อเธออยู่แล้ว
อนาวินร้องตะโกนออกไป และกำลังจะเดินขึ้นรถ แต่พอมองเห็นเพลงขวัญ ลากกระเป๋าหันหลังให้เขา เดินตรงไปหาแท็กซี่ที่จอดอยู่ เขาก็รีบหันหลังกลับ แล้ววิ่งไปคว้าแขนเธอเอาไว้ แล้วลากเธอเข้ามาในรถยนต์คันหรูของตัวเองทันที
"ปล่อย...
"เป็นบ้าอะไร......จะเรียกร้องความสนใจไปถึงไหน
"....................
"ถามทำไมไม่ตอบว่ะ......จะตอบดีดีหรือให้ฉันลากเธอขึ้นเตียงก่อน
"เพลงก็จะออกไปจากชีวิตของพี่ตามที่พี่ต้องการไง....จะไม่ยุ่งเกี่ยวอะไรกับพี่อีก ระหว่างเราไม่มีอะไรมากกว่าสิ่งมีชีวิตที่อยู่ร่วมโลกเดียวกัน...เพลงจะไม่ไปข้องเกี่ยวอะไรกับพี่...พี่ก็อย่ามายุ่งกับเพลง..
"หึ...คิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอเพลงขวัญ...ปากเก่งขนาดนี้...คงจะลืมไปแล้วสินะ...คนปากเก่งต้องโดนอะไร... เธอเองน่าจะรู้ดี
"ไม่ ! เพลงจะไม่ยอมให้พี่ทำแบบนั้นอีก
"กล้าขัดฉันเหรอเพลงขวัญ...หึ...
"ขัดฉันได้ก็ลองดู.....มานี่...
อนาวินเขาขับรถออกมาทีคอนโดทันที เขาใช้เวลาเพียงสิบนาที เนื่องจากคอนโดที่ว่านี้ เป็นคนโดส่วนตัวที่เขาหวงมากเป็นพิเศษ..ไม่เคยมีใครได้เข้ามาด้วยซ้ำ เป็นคอนโดที่อยู่ใกล้ๆกันกับมหาวิทยาลัย
@ห้องอนาวิน
"อื้อ ~~~ พี่วิน..ปล่อย..
"เก่งนักใช่ไหม...ลองรับแรงกระแทกของฉันหน่อยเป็นไง..จะเอาให้คลานลงจากเตียงไม่ได้เลยคอยดู
อนาวินพูดกับเพลงขวัญ ใบหน้าแดงจัดด้วยความโกรธ โกรธที่เธอไม่พูดกับเขา โกรธที่เธอกล้าปฏิเสธเขา โกรธที่เธอไม่เชื่อฟังเขา โกรธทุกอย่างที่เป็นเธอตอนนี้ เขาอุ้มคนตัวเล็กพาดบ่าไปทุ่มลงบนเตียง
"อ๊ะ....พี่วินเพลงเจ็บนะ
"เจ็บก็จำจะได้ไม่ต้องทำอีก
"มานี่ !!!
"พี่วิน...!
"สวบ...สวบ.. !!!
"อื้ออ...อ๊ะ....ตับ..ตับ..ตับ..
อนาวินตักตวงความสุขบนร่างกายของเธอหลายต่อหลายครั้ง จนคนตัวเล็กหมดแรง นอนโทรมอยู่บนเตียง
"อื้ออ~~~ พะ..พี่วิน..เพลงไม่ไหวแล้ว
"ซี้ด...อ๊าส...อดทนหน่อย..
"ฉันยังกินเธอไม่อิ่มเลย..ใครบอกให้เธอดื้อกับฉันก่อนทำไม..คนดื้อต้องโดนอะไร เธอก็รู้ดี แต่ก็ยังจะดื้อ...
"ตับบบ..ตับบบ..ตับบบ ~~~
"อื้อออ~~~ พะ..พอแล้ว..เพลงหายใจไม่ทัน....
"อ๊ะ..อืมมม...พี่วิน..พะ..เพลง..ปวดหัว..พอก่อน..
"ไม่สบาย..ยังจะดื้อ...ปวดเหรอ...
"อื้มมม...ฉันจะฉีดยาให้หลายๆเข็ม จะได้หายเร็วๆไง ไม่ดีเหรอ..
"เพลงเหนื่อย..พี่วิน..เพลงหายใจไม่ออก..
เพลงขวัญสูดลมหายใจเข้าออกอย่างแรง หัวใจเต้นเร็วจนแทบจะทะลุออกมา ใบหน้าหวานเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ หน้าอกกระพรือขึ้นลงอย่างเร็วผิดปกติ อนาวินที่เริ่มสังเกตเห็นว่าเพลงขวัญดูท่าจะไม่ไหวจริงๆ เขาจึงรีบกระแทกแก่นกายเข้าออกแบบรัวๆ จนในที่สุดก็ปลดปล่อยน้ำกามใส่ในตัวเธอทุกหยาดหยด จากนั้นจึงปล่อยให้เธอได้เป็นอิสระ
"ทีหลังก็อย่าดื้อ..ต้องเชื่อฟังฉัน..เข้าใจไหม
"มาให้กอดหน่อย...
อนาวินขยับเข้าไปกอดเพลงขวัญที่นอนเปลือยกายอยู่ข้างกันกับเขา ระดมกอด จูบ หอม ตามเนื้อตัวเธออยู่นาน ก่อนจะหลับไปพร้อมกันในเวลาสามทุ่ม...
- ผู้เขียน
