ตอนที่ 19 อาการมันคุ้น ๆ
“คุณการันต์ นี่คุณมาได้ยังไงคะเนี่ย”
วีรดาเดินออกมาจากลิฟต์สำหรับผู้บริหาร ภายในตึกสำนักงานอันเป็นอาณาจักรของตระกูลตนเอง เมื่อเท้าก้าวพ้นประตูออกมาสายตามองเห็นสามีที่รัก ยืนชะเง้อคอรออยู่ชั้นล่าง ปะปนไปกับพนักงานคนอื่น ๆ อย่างกลมกลืน
“คิดถึงคุณ เลยขับรถมาหา” สามีขี้อ้อนเดินเข้ามาสวมกอดภรรยาอย่างหาได้ใส่ใจสายตาของคนรอบข้าง จมูกวางกดลงไปยังตำแหน่งแก้มนุ่มของเมียรักทันที
“โถ คิดถึงอีกแล้วหรือคะ เมื่อเช้าคุณเพิ่งขับรถมาส่งวีเองนะ”
“ช่วยไม่ได้ ก็คนมันคิดถึงนี่ครับ”
“โอเค โอเคค่ะ วีก็คิดถึงคุณเหมือนกัน แล้วนั่นหอบหิ้วอะไรมาเยอะแยะคะ” วีรดาเขย่งเท้าขึ้นไปหอมแก้มคืน
“จริงสิวี วันนี้ผมซื้อผลไม้ดองมาฝากคุณด้วย”
“คะ? ผลไม้ดอง”
วีรดามองสิ่งที่สามีหอบหิ้วมาฝากแล้วถึงกับขมวดคิ้ว พยายามนึกทบทวนว่าตัวเองหลงไปเอ่ยปากบอกว่าอยากกิน อยากชิม หรือว่าชี้นิ้วชวนให้สามีแสนดีช่างเ
