แอด…
เสียงใบข้าวเปิดประตูเดินตรงเข้าไปภายในห้องคอนโดหรูของเจนิส
“มาแล้วเหรอ” ซึ่งเจนิสที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนโซฟากลางห้องนั่งเล่นก็ไม่รอช้าที่จะหันไปทักทายยังเพื่อนตัวเอง พลางผละสายตามองหน้าถามคนที่เพิ่งกลับมา
“เป็นไง โอเคหรือเปล่า”
“หือ? หมายถึงอาการความจำฉันน่ะเหรอ” ใบข้าวถามเจนิสตาใส ทำให้คนที่ได้ยินส่ายหน้าตอบกลับ
“หมายถึงที่เธอไปกับพี่บ้านั่นต่างหาก”
“พี่บ้านั่นเหรอ”
“ก็พี่ไคลน์นั่นแหละ ฉันชอบเรียกเขาว่าแบบนั้น”
“อะ…อ๋อ…”
“แล้วตกลงเป็นยังไง”
“ก็…ไม่แย่นะ”
“ไม่กลัวแล้วเหรอ”
“ก็มีกลัว ๆ อยู่บ้าง แต่ว่า…พี่เขาก็…ไม่ได้น่ากลัวอย่างเดียว”
“โอ๊ะ น่าสนใจแฮะ” ว่าแล้ว เจนิสก็ไม่รอช้าที่จะวางโทรศัพท์มามองหน้าถามเพื่อน
“เขาทำอะไรให้รู้สึกไม่น่ากลัวแล้วงั้นเหรอ”
“ก็…ไม่รู้สิ เหมือนเขาจะรู้ว่าฉันชอบกินอะไร รสชาติแบบไหน…”
“นี่ไปกับพี่ไคลน์แน่เหรอ พี่เคลย์หรือเปล่า เท่าที่พูดมา ดูไ
