สองวันต่อมา…
เอี๊ยด!
เสียงรถคันหรูของร่างสูงวิศวะขับเข้าไปจอดยังบริเวณด้านหน้าตึกบริหารเพื่อส่งร่างเล็กเข้าเรียนในวันนี้หลังจากที่เขานั้นวอแวตามติดหญิงสาวอยู่ตลอดไม่ยอมกลับคอนโดตัวเองสองวันเต็ม
“ขอบคุณค่ะ” ใบข้าวหันบอกยังรุ่นพี่หนุ่มวิศวะที่สวมใส่เสื้อช็อปเรียนอยู่ขึ้นพลางทำท่าจะสาวเท้าเดินลงจากรถสปอร์ตราคาแพงไป ทว่า…
“เดี๋ยว”
“…” คนที่ถูกเรียกก็ชะงักหันมองยังคนที่นั่งอยู่ด้านฝั่งคนขับตาแป๋วสงสัย แต่แล้วในตอนนั้นเอง
ฟอดดด!
ใบข้าวก็ถูกไคลน์ดึงเข้าไปกดจมูกโด่งเข้ายังแก้มนุ่มด้วยความหมั่นเขี้ยวคลั่งรัก ทำเอาคนที่ถูกขโมยหอมแก้มเบิกตากว้างด้วยความตกใจกับความไวนั้น
“เลิกเรียนแล้ว บอกพี่ด้วย” ไคลน์เอ่ยหลังจากที่ผละออกจากแก้มใส ร่างบางที่นั่งอยู่จึงหันมองยังรุ่นพี่หนุ่มแววตาเอาเรื่อง
“พี่!!”
“…” แน่นอนว่าคนที่ถูกมองก็แสดงสีหน้าตายหน้ามึนเหมือนเคยราวกับว่าไม่ได้ทำอะไร ใบข้าวที่เห็นท่าทีตี
