นางกำนัลทั้งสองกับหมอหลวงพูดพร้อมกัน
"เจ้าออกไปเถอะ" พระชายาตรัสตรัสกับเหล่าข้าหลวง พวกเหล่าข้าหลวงและหมอหลวงออกไปถวายบังคมและก้าวออกไป พระนางเสด็จไปที่พระบัญชรทอดพระเนตรมองลงมายังแม่น้ำไนล์ที่ไหลผ่านตำหนัก แล้วทรงแย้มพระสรวล และทรงลูบพระนาพีด้วยความดีพระทัย
"ข้าจะได้เป็นแม่คนแล้วเซเนร่า ข้าจะดูแลเจ้าอย่างดี" องค์หญิงตรัสแผ่วเบาด้วยความปีติยินดีอย่างยิ่ง
"เจ้าพูดว่าอะไรนะ" องค์รัชทายาทเมเนสทรงสวมกอดพระนางทันที
"เปล่าเพคะ" พระนางตรัสแผ่วเบา
"โกหกข้า อย่าหวังคืนนี้จะได้นอน" องค์รัชทายาทตรัสแผ่วเบา และประทับพระโอษฐ์ที่ข้างพระกรรณ แล้วทรงกระตุกเชือกที่พระอังสาทั้งสองข้าง ทำให้ฉลองพระองค์ที่พระนางสวมใส่นั้น เลื่อนลงมากองที่พื้นพระองค์หลงใหลในพระวรกายเปลือยเปล่าที่ขาวราวดุจน้ำนมเป็นไหนๆ พระองค์ใช้พระหัตถ์ลูบไล้บนพระถันอย่างเป็นเจ้าของ แต่พระนางกลับไม่ขัดขืนพระองค์เช่นทุกครั้ง
"ข้ามีอะไรจะบ
