"ลูเซียเจ้าจำข้าได้ไหม" องค์ชายตรัสเรียบเฉย ลูเซียจำพระสุรเสียงนั้นได้ดียิ่ง จึงเอ่ยแผ่วเบา
"เนฟทีส" นางทูลขึ้น แล้วเงยหน้าทอดมองพระพักตร์ แล้วลุกขึ้นอย่างลืมตัว
"เนฟทีส เจ้าจริงๆ ด้วยทำไมมาอยู่ที่นี่ ทำไมแต่งตัวเป็นเจ้าชายหรือว่า..." ลูเซียทูลถามพระองค์ แล้วมองพระพักตร์ขององค์ชายเมมฟิตชัดเจนว่า พระวรกายไม่ได้ดำ มีพระพักตร์ราวกับองค์รัชทายาทอีกด้วย
"ข้าเมมฟิต องค์ชายแห่งอียิปต์ ต่อจากนี้ไปลูเซียจะอยู่ในฐานะนางกำนัลส่วนตัวของข้า" องค์ชายเมมฟิตตรัสเช่นนี้ ลูเซียตกใจทำอะไรไม่ถูก พระองค์จึงตรัสกับนางต่อ
"เจ้ามาอยู่ในฐานะนางกำนัลของข้า คูเนฟ เจ้าจัดแจงห้องให้นางแล้วบอกกฎระเบียบให้นางรู้ด้วย" องค์ชายเมมฟิตตรัสเรียบเฉย แล้วทรงหันพระพักตร์ไปตรัสกับหัวหน้านางกำนัล
"เพคะ ฝ่าบาท" คูเนฟน้อมรับพระบัญชา
"พวกเจ้ากลับไปได้แล้ว" องค์ชายเมมฟิตตรัสต่อหญิงสาวที่มาคัดเลือก พวกนางกลับแต่โดยดี แต่บางคนแบบเ
