น้ำอิงเดินสำรวจห้องไม่กี่นาทีก็วางกระเป๋าผ้าลงบนเตียงนอน ก่อนจะก็หันมาหาคนยืนมองตนอยู่ที่หน้าห้อง
"หนูขอกลับไปเก็บเสื้อผ้าแล้วก็ของใช้ก่อนนะคะ" ใบหน้าน่ารักฉายแววเกรงใจให้กับคนตรงหน้า แต่ถึงจะเกรงใจแค่ไหนเธอก็ยังคงเสียดายมาม่า ปลากระป๋องกับไข่ไก่ของเธออยู่ดี
"ไม่ต้องหรอก ฉันให้คนจัดการซื้อเสื้อผ้าแล้วก็ข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็นเอาไว้ให้แล้ว" เขาสั่งให้องอาจจัดการเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อคืนทันทีที่เขาออกมาอพาร์ตเม้นต์ของเธอ
"แต่..หนูเสียดายของกินนี่คะ"
"ฉันคิดไว้อยู่แล้วว่าเธอต้องคิดแบบนี้ เย็นๆคนของฉันจะเอามาเก็บใส่ตู้ไว้ให้ในห้องห้องครัว..ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะออกไปทำงานก่อน"
"ค่ะคุณลุงสิงห์"
เมื่อเธอเห็นว่าสิงห์ออกไปแล้วเธอจึงได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรหาลุงของเธอ
"ฮัลโหล..น้ำอิง คุณสิงห์อะไรนี่เขาเป็นใครกัน ทำไมเขาถึงมาช่วยเหลือเรา"
"เรื่องมันยาวค่ะลุง แต่ถ้ามีโอกาสหนูจะ
