EPISSODE 4
1066 คำ
ภายในห้องครัว คนที่ได้รับอนุญาตเข้ามาได้ก็มีแต่ลูกมือ แม่ครัว พ่อครัวรวมไปถึงพนักงานเสิรฟ์ เพราะอย่างงั้นในตอนนี้เป็นเวลาหนึ่งทุ่ม เป็นเวลาใกล้ที่ผับจะเปิดแล้ว ตอนนี้เลยค่อนข้างที่ดูยุ่งไปสักหน่อยสำหรับมือใหม่อย่างน้ำอิงในตอนนี้
"ไม่ๆ ไม่อย่าหั่นแบบนั้น คุณสิงห์ชอบให้หั่นบางๆ..นั่นแหละบางกว่านี้ได้อีกก็จะยิ่งดี"
"ค่ะป้าน้อย"
นิ้วเรียวจับหัวหอมใหญ่กับด้ามมือให้ถนัดมือแล้วลงมือหั่นให้บางกว่าเดิม เมื่อหั่นเสร็จก็เริ่มที่จะหยิบพริกหยวกมาหั่นเป็นแนวเฉียงและบาง แล้วนำไปล้างจนสะอาดก่อนจะเอามาวางไว้ใกล้ๆบริเวณที่ป้าน้อยยืนอยู่หน้าเตา
ป้าน้อยหยิบเครื่องในไก่ที่ถูกหั่นและล้างเรียบร้อยเอามาวางไว้ใกล้ๆมือ ก่อนจะจุดเตาวางกะทะให้ร้อน เทน้ำมันลงไปแค่นิดเดียว เมื่อน้ำมันร้อนก็หยิบเครื่องในไก่ลงไปผัดกับน้ำมันจนสุกก่อนจะเริ่มปรุงเครื่องปรุงต่างๆ และเมื่อผัดได้ที่ก็หยิบเอาหัวหอมใหญ่กับพริกหยวกใส่ลงไปผัดไปมาให้ทั่วกะทะแล้วเทใส่จานเคลือบที่เต็มไปด้วยลวดลายดอกไม้ เสิร์ฟคู่กับข้าวหอมร้อนๆ กับพริกน้ำปลาแบบที่คุณสิงห์ชอบ
"ของคุณสิงห์เสร็จแล้ว เรียกเด็กเข้ามายกไปให้คุณสิงห์ได้เลย"
"ครับป้า"
"ส่วนสองจานนี้ขององอาจกับชนินทร์ อิหนูไปส่งก็แล้วกัน"
"ค่ะป้า"
เมนูผัดเครื่องในไก่ใส่พริกหยวกคือเมนูโปรดของสิงห์ ที่มักจะสั่งไปทานกับดอกแก้วในห้องทำงาน เป็นเมนูที่ดอกแก้วชอบมากที่สุด และพลอยทำให้สิงห์ชอบกินไปด้วยโดยปริยาย
20.30น.
"น้ำอิงได้เวลาพักแล้วนี่ ไปกินข้าวก่อนเถอะ ทางนี้ให้คนอื่นๆเขาทำกันไปก่อน" ปิ่นเดินเข้ามาน้ำอิงเมื่อเห็นว่าได้เวลาพักของน้ำอิงแล้วแต่ก็ยังไม่เห็นออกมาจากห้องครัว เธอจึงได้เดินเข้าไปดูในห้องครัว
"ขอปอกกระเทียมถ้วยนี้ให้หมดก่อนจ๊ะพี่ปิ่น หนูยังไม่ค่อยหิวหรอกค่ะ" ใบหน้าหวานหันมาบอกกับหัวหน้าแผนกด้วยรอยยิ้มที่สดใสเช่นเคย
"อืม..ตามใจก็แล้วกัน ข้าวเราพี่วางไว้ที่โต๊ะด้านหลังให้แล้วนะ"
"ขอบคุณค่ะพี่ปิ่น"
"อ๋อส่วนในถุงของลูกน้องนะ"
"พี่ปิ่นใจดีที่สุด" เป็นประโยคที่พูดออกมาด้วยความดีใจ ถึงแม้ปากจะพูดแต่มือเล็กๆก็ไม่เคยหยุด ยังคงทำงานที่ได้รับมอบหมายอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
กระเทียมที่ถูกปอกไร้เปลือกที่แห้งและแข็ง ถูกมาวางไว้ในที่ที่ของมัน น้ำอิงเดินไปล้างมือก่อนจะเดินไปที่ด้านหลังที่มีข้าวของตนเองวางไว้อยู่พร้อมกับอาหารของลูกน้อง
"ว้าวว วันนี้ได้กินข้าวผัดกุ้งด้วย" หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความดีใจ เพราะนานๆทีพี่ๆในครัวจะทำกุ้งให้กิน
"กินแล้วนะคะ" น้ำอิงใช้เวลากินข้าวไม่ถึงสิบนาทีก็รีบลุกขึ้นเดินไปที่ด้านข้างผับพร้อมกับถุงอาหารของลูกน้อง
ในด้านของสิงห์ที่ตรวจเอกสารเรียบร้อยก็เตรียมตัวกลับบ้านใหญ่ ถ้าไม่ติดว่าพ่อของเขาอยากคุยด้วยเขาคงจะเลยกลับคอนโดที่อยู่ใกล้แถวผับอย่างแน่นอน
ตลอดทางที่ชายหนุ่มเดินผ่านก็ตกเป็นเป้าสายตาของหญิงสาวหลายๆคน ด้วยบุคคลิก หน้าตาทุกอย่างดูดีและลงตัว ส่วนใหญ่ลูกค้าใหม่ที่มาเที่ยวจะไม่รู้ว่าสิงห์เป็นใคร ด้วยที่ว่าเขาห่างหายจากที่นี้ไปนานถึงสิบปี
"ออกด้านหลัง"
"ครับคุณสิงห์" นี่แค่ช่วงหัวค่ำ ลูกค้ายังเยอะขนาดนี้นั่นแสดงให้เห็นถึงคุณภาพ ความสะอาดรวมไปถึงความปลอดภัยที่มีให้กับลูกค้า หลายๆคนจึงชอบจะมาเที่ยวที่ผับแห่งนี้
"มานี่เร็วพี่แดง พี่ดำ วันนี้มีหัวปลาด้วยน้าา"
น้ำอิงดูดปากตัวเองเพื่อทำเสียงเรียกสุนัขจรจัดที่มาอาศัยอยู่บริเวณผับแห่งนี้ ตั้งแต่วันแรกจนทุกวันนี้น้ำอิงมักจะขอเศษอาหารมาให้พี่แดง กับพี่ดำ จนพี่ๆในครัวสงสัยจึงได้ถามไปตรงๆว่าเอาไปให้ใคร คำตอบที่ได้มาพาให้คนอื่นๆที่ได้ยินคำตอบถึงกับอมยิ้มให้กับความใจดี มีเมตตาของเด็กคนนี้ และตั้งแต่วันนั้น กลายเป็นว่าใครมีเศษอาหารที่น่ากิน และพอที่ให้พี่แดงพี่ดำได้ ต่างก็พากันเอามาให้ที่น้ำอิง
"ค่อยๆกิน นี่อันนี้ด้วยนะน้องวางไว้ให้แล้ว น้องไปทำงานต่อก่อนนะ" น้ำอิงได้รับแรงสั่นของหางพร้อมกับการส่ายก้นไปมาเป็นการขอบคุณ
ทุกการกระทำล้วนอยู่ในสายตาของชายหนุ่มที่ยืนสูบบุหรี่อยู่เยื้องๆกลับทางออกของประตูหลัง เขาจำเธอได้เด็กที่เหยียบเท้าเขาบนรถเมล์ เขามองดูชุดที่น้ำอิงใส่ก็รู้ได้ทันทีว่าเธอทำหน้าที่อะไร
สิงห์ทิ้งก้นบุหรี่ลงดับที่ที่ดับบุหรี่ก่อนจะเดินตรงไปที่รถยนต์คันหรูของตนเองที่มีชนินทร์สตาร์ทเครื่องยนต์รออยู่และมีองอาจเดินตามหลังไม่ห่าง
"กลับคอนโด" เสียงทุ้มดังขึ้นให้พอได้ยินกันในรถ
"ครับคุณสิงห์" ชนินทร์ขานตอบพร้อมก้มศีรษะลงเล็กน้อย
"โทรบอกคุณพ่อให้ด้วย" ทันทีที่สิงห์สั่งคนของตนเขาก็เอนพิงเบาะรถแล้วหลับตาลงทันที วันนี้เขารู้สึกเหนื่อยและเพลีย เขาอยากจะกลับคอนโดเพื่อนนอนพักผ่อนมากกว่า เรื่องไปหาพ่อให้วันหลังก็แล้วกัน
"ครับคุณสิงห์"
ใช้เวลาไม่นานมากนักรถยนต์คันหรูก็ถูกขับเข้ามาจอดที่ชั้นหนึ่งเป็นที่จอดรถมีไว้สำหรับลูกค้าวีไอพีของคอนโดเท่านั้น แต่สำหรับเขา เขาเป็นเจ้าของคอนโดแห่งนี้และเขาจะจอดตรงไหนก็ได้เหมือนกันถ้าอยากจะจอด
- ผู้เขียน
