“ลียา...เมื่อคืนแกไปไหนมา ฉันรอแกจนดึกเลยนะรู้ไหม” นงลักษณ์ถามขึ้นทันที่ประตูหน้าร้านอาหารซึ่งเป็นตึกสามชั้นในย่านตัวเมืองที่การจราจรคับคั่งเปิดออกและหลานสาวคนเดียวก้าวเข้ามา ลียาซึ่งอยู่ในสภาพที่ยังอิดโรยตอบกลับไปว่า “หนูไปนอนค้างที่บ้านเจสซี่มาค่ะป้านง” “อะไรกัน...ไปค้างที่บ้านเพื่อนแล้วทำไมไม่โทรบอกกันสักคำ ฉันรึก็เป็นห่วงกลัวว่าใครจะลวงหลานสาวคนเดียวของฉันไปทำมิดีมิร้ายเอาซะแล้ว” นงลักษณ์บ่นกระปอดกระแปดโดยไม่รู้เลยว่าคำพูดนั้นทิ่งแทงใจดำของคนฟังซึ่งเก็บอาการเสียขวัญของตัวเองไว้ “ไปอาบน้ำซะไป” นงลักษณ์โบกมือ “วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์จะทำอะไรแล้ว หยุดขายของมันซะเลย อยากนอนพักผ่อนให้สบายใจสักวัน” “ค่ะป้า” ลียาพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปด้านในแต่ยังไม่กลับไปที่ห้อง หล่อนหยุดยืนที่ประตูห้องครัวแล้วร้องไห้ออกมาโดยไม่รู้ตัว มันเป็นเรื่องบ้าที่สุด! เมื่อคืนนี้หล่อนเข้าบ่อนคาสิโนกับเจสซี่ คิดว่าเ